Populair
Tekens van Suzanne Brink, schrijver, redacteur, troostkoper. Nieuwsbrief Suzanne's Tekens ontvangen? Leuk!
Nelson Mandela, Martin Luther King, Moeder Theresa en ik Als iemand me een maand geleden had gevraagd wat Nelson Mandela, Martin Luther King, Moeder Theresa en ik gemeen hadden, had ik met mijn mond vol tanden gestaan. Een persoonlijkheidstest leerde dat wij allevier INFJ zijn. In de diplomatenfamilie zijn wij de advocaten. Wij kunnen mysterieus, […]
Go Aalsmeer: ‘Hinder is een kwestie van beleving’ Wij hadden niets tegen vliegtuigen. Ze waren er gewoon. In 1977 verhuisden we vanuit Assen naar een dorp pal op de Kaagbaan op Schiphol. Als er een vliegtuig overkwam stopten we even met praten. Mensen die met verrekijkers in onze achtertuin naar vliegtuigen stonden te kijken, vonden […]
Er loopt een schrijver in mijn park. Ik zeg niet of het een man of een vrouw is en wat voor hond hij/zij heeft want hij/zij wil anoniem blijven. Ik heb hem/haar gezegd: ‘Ik schrijf ook over dit park. Je moet uitkijken want er is altijd wel iemand die het leest. Straks kun je hier […]
‘Een paar vrienden van mij konden geen kinderen krijgen en zien niemand meer,’ zegt Geert. ‘Ze zijn zelfs verhuisd naar het platteland.’ Marja knikt: ‘Zoiets heb ik in mijn omgeving ook meegemaakt’. ‘Zo zijn wij niet hoor’, lispel ik ongemakkelijk. Het is september 2002. We zitten met onze schrijfclub bij iemand thuis en ik heb […]
Met het roze nagelschaartje in de hand knielde ik naast hem neer ‘Dat wil de Vereniging niet’, zei een vrouw bij de ingang van Amelisweerd en wees naar Rufus’ wild behaarde pootjes. ‘We moeten ze bijhouden.’Haar hond leek veel op Rufus, maar was door de Markiesjesvereniging goedgekeurd. Wij vallen niet onder de Vereniging. Onze Rufus […]
Een vrouw van rond de dertig met donker, steil geföhnd haar sluit de voordeur achter zich en drukt op haar sleutelbos terwijl ze klikklakkend naar de parkeerplaats loopt. Er piept iets. In een zwart hokje op wielen springen de sloten open. Routineus opent de vrouw de portier, gooit haar tas op de bijrijdersstoel en rijdt […]
Stadse hondeneigenaren brengen vele uren per week door op hondenuitlaatstrookjes of in parken. Het zijn weldadige, fascinerende werelden met een eigen mores en met sterk fluctuerende sympathieën en antipathieën tussen honden onderling en hun eigenaren. Ik kom altijd met verhalen thuis over enge, loopse en dode honden, mensen met levenspech, filmtips en rare familiefeestjes. 2018 […]
Rufus heeft een bobbeltje in zijn hals, zegt W. Binnen twee seconden denk ik het ergste. Het ligt aan de tijd van het jaar misschien, de uitvallende bomen, dingen die kapot gaan, het gegeven dat iedereen zomaar failliet kan gaan of worden ontslagen, dat er oorlogen uitbreken en mensen om niks vermoord worden.Een bobbeltje.
Deze snikhete, gortdroge zomer liep ik vast op de eerste ontmoeting tussen mijn hoofdpersonen: Iris en Katja. Het draaide om de vraag: Wat viel ze op toen ze elkaar voor het allereerst zagen? Iris zit op de trap bij het stadhuis en Katja loopt langs.Iris komt onbewogen en kalm over en is makkelijk over het […]
Stikjaloers op de kat bij thuiskomst. Goed, hij was meer alleen geweest dan normaal, maar hij had wel mooi op zijn eigen kattenbak kunnen poepen. De eerste week na de vakantie sliep ik negen-en-een-half uur per nacht, totaal ontwricht en gedachteloos, vergeten wie ik was en waarom. Was die hele klerenkast van mij? Had ik […]
Mijn broers en zus stoppen hun oren dicht als ik begin over mijn allereerste fiets, een driewieler. Soms lopen ze briesend weg en slaan de deur achter zich dicht. In de jaren dat mijn vader begon te dementeren kwamen drie onderwerpen onafgebroken terug: 1. hoe verloren hij zich als tienjarige voelde na de dood van […]
Foto: Ex R. en ik temidden van bewonderaars van onze witte huid in Padangbai, Bali Tot mijn 25ste was het grootste compliment dat je me kon geven: ‘Wat ben je bruin!’ Zodra de zon scheen liet ik alles vallen om zo bloot mogelijk in de UV-stralen te liggen. De zomer waarin ik eindexamen deed, was […]
Vorige pagina Volgende pagina
