Populair
Tekens van Suzanne Brink, schrijver, redacteur, troostkoper. Nieuwsbrief Suzanne's Tekens ontvangen? Leuk!
Stadse hondeneigenaren brengen vele uren per week door op hondenuitlaatstrookjes of in parken. Het zijn weldadige, fascinerende werelden met een eigen mores en met sterk fluctuerende sympathieën en antipathieën tussen honden onderling en hun eigenaren. Ik kom altijd met verhalen thuis over enge, loopse en dode honden, mensen met levenspech, filmtips en rare familiefeestjes. 2018 […]
Rufus heeft een bobbeltje in zijn hals, zegt W. Binnen twee seconden denk ik het ergste. Het ligt aan de tijd van het jaar misschien, de uitvallende bomen, dingen die kapot gaan, het gegeven dat iedereen zomaar failliet kan gaan of worden ontslagen, dat er oorlogen uitbreken en mensen om niks vermoord worden.Een bobbeltje.
Deze snikhete, gortdroge zomer liep ik vast op de eerste ontmoeting tussen mijn hoofdpersonen: Iris en Katja. Het draaide om de vraag: Wat viel ze op toen ze elkaar voor het allereerst zagen? Iris zit op de trap bij het stadhuis en Katja loopt langs.Iris komt onbewogen en kalm over en is makkelijk over het […]
Foto: Ex R. en ik temidden van bewonderaars van onze witte huid in Padangbai, Bali Tot mijn 25ste was het grootste compliment dat je me kon geven: ‘Wat ben je bruin!’ Zodra de zon scheen liet ik alles vallen om zo bloot mogelijk in de UV-stralen te liggen. De zomer waarin ik eindexamen deed, was […]
Als ik me buitengesloten voel, een rare druif in eendrachtig gezelschap, droom ik ‘s nachts dat ik mijn man en huis kwijt ben. Ik slaap in rommelige huizen met wc’s die altijd bezet zijn of overstromen. De deuren kunnen niet op slot. Waar ik ook kijk zijn anderen. Nergens is een plek waar ik alleen […]
Mijn 2017 eindigt met frisse moed en opgewekte plannen. Als visionaire Troostkoper denk ik dat borduursels en decoratieve stoffen in 2018 steeds populairder zullen worden. En (opgelapte) spullen met een verhaal. En niet te vergeten analoge omgevingen en dingen die analoog leven mogelijk maken zoals mijn eenvoudige briljante wekker, de absolute topaankoop van 2017. Ik […]
Mijn kapster, ik ken haar naam niet, een naam met een ‘J’ past bij haar, Julie of Joyce, gaat verder bij mij vandaan staan en buigt zich vervolgens naar mij voorover terwijl ze een raar huppeltje maakt. ‘Kijk, zo’, zegt ze, en draait haar hand, met tussen twee vingers een lok van mij, zodat ik […]
Gisteravond om 18 uur ging de bel. Voordat ik de deur opende voor het donkere silhouet van een breedgeschouderde man, verbond ik eerst deurpost en deur met het deurkettinkje. Het was de postbode met een pakje. ‘Kettinkje is niet voor jou hoor’, verontschuldigde ik me. ‘Enge buurman.’ Hij knikte begrijpend. De deur was alweer dicht […]
Broer D. pakt de schop uit de achterbak, geen idee of het normaal is om met zo’n schop rond te lopen op een begraafplaats. Je kan zomaar iemands resten opgraven, nergens een beheerder te bekennen die daar een stokje voor steekt. Ik draag de pot met lavendel en zo lopen we met mijn moeder tussen […]
Ik heb het beste managementboek ooit gelezen! Het was tevens mijn eerste en ik denk niet dat ik snel een tweede lees. Maar wat een boek, De corporate tribe. Misschien moet er naast het stickertje ‘Managementboek van het jaar 2016’ een stickertje ‘Zeker niet alleen voor managers’ op geplakt worden. Het is een feest voor […]
Schrijven over schoenen (alweer) is vast een smet op mijn literaire blazoen, maar schrijven is nou eenmaal risico’s nemen. Laatst liep ik op een snikhete dag van het Westergaspark in Amsterdam naar het station op mijn bootschoenen, de enige schoenen die ik nog verdroeg omdat mijn voeten de dag ervoor geruïneerd waren door sandalen. Vlakbij […]
Ik heb altijd een stabiel gewicht gehad, was niet graatmager noch baggervet, hoefde nergens op te letten, trok mijn neus op voor mensen die dat wel deden. Zo aards. Ik paste heel lang in mijn kleren, vooral die met stretch, en om eerlijk te zijn hadden al mijn kleren dat. Tot op een dag, een week geleden, […]
Vorige pagina Volgende pagina
