Het 0,0 % evangelie

De romantiek van het schrijven is weg. Ik ben gestopt met alcohol, rook niet meer, typ op de computer en heb geen kat, maar een hond. Volgens mij was het Emma Brunt die diep teleurgesteld was in moderne schrijvers die al vroeg fris op pad waren met hun hond. Is dat waar we met dit land naartoe gaan? God verhoede. Echte schrijvers strompelen na een nacht doorhalen in een kroeg met een peuk in de bek naar hun huis met kat, waar ze de meest fantastische dingen met kroontjespen op papier zetten. 

Glijdende schaal

Het is een glijdende schaal bij mij. Ik ben wel begonnen als drinkende, rokende schrijver met vulpen en echt papier, maar het roken heb ik eeuwen geleden achter me gelaten en sinds kort is zelfs de alcohol ver te zoeken. 

Ik lift alleen maar mee op de tijdgeest. Het kwartje viel ineens. Elke week verschijnt boeken en artikelen over het 0,0%-evangelie. Ik kan de radio niet aanzetten of iemand bezingt het leven zonder drank. Het lijkt wel of Rusland erachter zit. Hoe gezond en productief je ervan wordt. Hoe goed je slaapt, hoe je huid er van opknapt, etcetera, etcetera. Allemaal vast waar, het zal wel onderzocht zijn, maar er is ook die andere kant. De roes, een glas rode wijn dat indaalt, de gloed van cognac bij de koffie. Het eerste glas witte wijn op een terras in de lente. 

Gelukzoeker

Alcohol is geluk zoeken. Alcohol hoort in het lijstje: zon, feest, vakantie, seks, drank. Wat ik geleerd heb in mijn lange, lange leven is dat recepten voor geluk geen garantie bieden. Je hebt slecht geslapen, piekert over je werk of een opmerking van iemand of je bent gewoon chagrijnig en dan helpt geen enkel recept. De tragiek van opgeklopte verwachtingen. Zie het boek De kunst van het reizen van Alain de Botton dat begint met de verlokkingen van een reisfolder, zo’n prachtig plaatje van een ligstoel op een zonovergoten strand, maar als je dat tripje naar Griekenland eenmaal hebt geboekt, lig je niet lekker, heb je jeuk aan je voet of baal je omdat je je favoriete bikini bent vergeten. Alcohol is een gewoonte geworden, sleur, een tas rammelende flessen die je naar de glasbak draagt.

Alle dagen hetzelfde

Paniek. Het is week 5. Ik weet niet wat te tekenen of te schrijven. Kan geen knopen doorhakken. De ene dag lijkt te veel op de andere. Mijn grootste kapitaal is of was (?) mijn levendige hoofd. Stilletjes wachten tot het overgaat? Ik bedenk plannen waar ik geen zin in heb: schuur opruimen, dingen op Marktplaats zetten en naar de vuilstort, badkamer schilderen, lange fietstocht maken, maar het is saai weer. Overwinteren in Portugal. Spaans leren. Dingen kopen. Een trui of een boek met recepten voor alcoholvrije drankjes, de wereld van de mocktails, limonade met een groen blaadje van iets en een bak tinkelende ijsblokjes.

Ik check dagelijks de voordelen van niet drinken op internet. Ik word veel knapper en vederlicht. Of is dat pas over een maand? 

Week 6. Mijn hoofd komt weer op stoom: een nieuwe blog! 

Was trouwens nog serieus puzzelen om een tekening te maken van iemand die rookt, drinkt en schrijft tegelijkertijd. Echt een vergeten ambacht aan het worden.