Alweer geen jaar zoals vorig jaar of het jaar daarvoor. 2016  was een jaar met veel dood en verwante ellende, maar ook het jaar waarin ik debuteerde met Grootser dan ik en dus binnenliep.

Begin jaren nul maakte Joop een vergadering van de Kring van Nederlandse Theatercritici bij ons thuis onmogelijk door luid mauwend te eisen dat hij in een doosje het huis rondgedragen werd. Vond-ie leuk. Erg leuk. Joop wist wat hij wilde en hoe hij het moest krijgen.

Schoenen kunnen zo intens verdrietig kijken als ze niet gedragen worden,  maar ze hebben het doorgaans aan zichzelf te danken. En aan hun schepper. Schoenen maken wordt schromelijk onderschat en ik kan dat weten als kleindochter van een Haarlemse Echt Ambachtelijke schoenmaker, en nog meer als ervaringsdeskundige. 

Een verademing vond ik dat liggen vergeleken met de duizelingwekkende afwisseling van vreemde poses die ‘hond’ heetten, ‘plank’, ‘kindhouding’, ‘cobra’ en ‘zonnegroet’. Dan moest je weer met je linkerhand je rechterpols pakken en dan weer andersom. Op zeker moment keek ik in zestien paar ogen boven armen die zich uitstrekten naar de muur achter mij. Ik wist […]

Troostkoperjaar 2015 was een jaar waarin de uitgaven snel de inkomsten overstegen, maar op de valreep is het toch goed gekomen. Met dank aan de Lidl, Marktplaats, de zachte winter en mijn goede thuiskok.

Meestal hebben de mensen weinig aan mijn stukjes, maar op het gebied van kattenbakken voor specifieke plassers ben ik onderhand een autoriteit.

Vroeger was de zon ieders vriend, een vriendelijk lachende gele bol bovenin je tekening. Nu weten we dat de zon erop uit is een verschrompeld appeltje van je te maken. Huidkanker is ook niet leuk. Voorgoed voorbij is de tijd dat je onbekommerd op een dag de deur uitstapte en drie jaar de wereld rondzwierf. Je moet altijd eerst […]