Populair
Tekens van Suzanne Brink, schrijver, redacteur, troostkoper. Nieuwsbrief Suzanne's Tekens ontvangen? Leuk!
Mijn 2017 eindigt met frisse moed en opgewekte plannen. Als visionaire Troostkoper denk ik dat borduursels en decoratieve stoffen in 2018 steeds populairder zullen worden. En (opgelapte) spullen met een verhaal. En niet te vergeten analoge omgevingen en dingen die analoog leven mogelijk maken zoals mijn eenvoudige briljante wekker, de absolute topaankoop van 2017. Ik […]
Mijn kapster, ik ken haar naam niet, een naam met een ‘J’ past bij haar, Julie of Joyce, gaat verder bij mij vandaan staan en buigt zich vervolgens naar mij voorover terwijl ze een raar huppeltje maakt. ‘Kijk, zo’, zegt ze, en draait haar hand, met tussen twee vingers een lok van mij, zodat ik […]
Gisteravond om 18 uur ging de bel. Voordat ik de deur opende voor het donkere silhouet van een breedgeschouderde man, verbond ik eerst deurpost en deur met het deurkettinkje. Het was de postbode met een pakje. ‘Kettinkje is niet voor jou hoor’, verontschuldigde ik me. ‘Enge buurman.’ Hij knikte begrijpend. De deur was alweer dicht […]
Broer D. pakt de schop uit de achterbak, geen idee of het normaal is om met zo’n schop rond te lopen op een begraafplaats. Je kan zomaar iemands resten opgraven, nergens een beheerder te bekennen die daar een stokje voor steekt. Ik draag de pot met lavendel en zo lopen we met mijn moeder tussen […]
Ik heb het beste managementboek ooit gelezen! Het was tevens mijn eerste en ik denk niet dat ik snel een tweede lees. Maar wat een boek, De corporate tribe. Misschien moet er naast het stickertje ‘Managementboek van het jaar 2016’ een stickertje ‘Zeker niet alleen voor managers’ op geplakt worden. Het is een feest voor […]
Schrijven over schoenen (alweer) is vast een smet op mijn literaire blazoen, maar schrijven is nou eenmaal risico’s nemen. Laatst liep ik op een snikhete dag van het Westergaspark in Amsterdam naar het station op mijn bootschoenen, de enige schoenen die ik nog verdroeg omdat mijn voeten de dag ervoor geruïneerd waren door sandalen. Vlakbij […]
Ik heb altijd een stabiel gewicht gehad, was niet graatmager noch baggervet, hoefde nergens op te letten, trok mijn neus op voor mensen die dat wel deden. Zo aards. Ik paste heel lang in mijn kleren, vooral die met stretch, en om eerlijk te zijn hadden al mijn kleren dat. Tot op een dag, een week geleden, […]
‘Jij moest eens wat minder drinken’, zeg ik tegen dikke rode hoofden met gele tanden op tv. Ik heb namelijk het licht gezien. Dit jaar las ik het ene na het andere artikel over de schadelijke effecten van alcohol en terwijl ik bij het eerste nog sputterde: ‘Straks mogen we helemaal niks meer,’ stelde ik […]
Alweer geen jaar zoals vorig jaar of het jaar daarvoor. 2016 was een jaar met veel dood en verwante ellende, maar ook het jaar waarin ik debuteerde met Grootser dan ik en dus binnenliep.
Foto: Elena Ferrante, J.M. Coetzee en ik Volgende week neem ik vrij en klap mijn stoeltje uit naast deze stapel boeken in boekenwinkel Heinen in Den Bosch.
Begin jaren nul maakte Joop een vergadering van de Kring van Nederlandse Theatercritici bij ons thuis onmogelijk door luid mauwend te eisen dat hij in een doosje het huis rondgedragen werd. Vond-ie leuk. Erg leuk. Joop wist wat hij wilde en hoe hij het moest krijgen.
Schoenen kunnen zo intens verdrietig kijken als ze niet gedragen worden, maar ze hebben het doorgaans aan zichzelf te danken. En aan hun schepper. Schoenen maken wordt schromelijk onderschat en ik kan dat weten als kleindochter van een Haarlemse Echt Ambachtelijke schoenmaker, en nog meer als ervaringsdeskundige.
