‘Hij gaat niet lang meer mee.’ Het was gelukkig niet de dierenarts die dat zei. Het was de fietsenmaker. Maar toch. ‘Het achterspatbord kan er elk moment afvallen. Kijk, hier roest het frame weg.’
Tuurlijk, dacht ik. Jij wilt een nieuwe fiets verkopen. Maar mijn fiets is niet zomaar een fiets. Er is geen fiets op de hele wereld met zo’n mooie kettingkast, een ornament, een sieraad. En die kleur! Hemelsblauw.
Miskoop
Hij moest uit Denemarken komen. Ik had alleen een plaatje. Ik moest even slikken toen ik hem in het echt zag. Van boven was het een hertje, van onder een olifant. Een rank frame met moddervette banden. Ik herinner me dat ik hem ergens parkeerde en er van een afstandje naar keek: was dit niet gewoon een miskoop? Niemand had zulke dikke banden. Maar na een tijdje vond ik ze precies goed. Lekker cartoonesk, karaktervol en hij reed zo lekker. Met deze fiets zou ik oud worden. Beschadigde lak? Ik reed naar een autospuiterij voor een potje exact diezelfde hemelblauwe lak. Te dikke banden voor een standaard ringslot? Ik kocht een vouwslot. Het frame zwabberde omdat de mand voorop te zwaar beladen was, maar dat deerde me niet. Onze levens waren voorgoed verknoopt. Nooit zou ik mijn fiets wegdoen vanwege een lullig achterspatbord
Onheil
Anderhalve week na de onheilsvoorspelling van de fietsenmaker, brak mijn achterspatbord af. Nergens was een nieuwe te vinden. Afwijkende maat. Het is zoveel makkelijker om doorsnee te zijn, ook voor een fiets. Alles zat onder de modder, inclusief ikzelf. Het spatbord vóór begon ook uit elkaar te vallen, zag ik.
En toen ging het hard.
Lekker standaard
Mijn nieuwe tweedehands fiets is een Azor Terschelling uit Pijnacker. Zwaar oversized kruisframe met transportrek aan het frame. Standaard zwart, maar ik heb er een geel kratje bij gekocht en witte stippen op geplakt. Er kan een hond mee voorop en een andere achterop zonder dat hij zwabbert. Er zit vast licht op en er past een Axa ringslot om zijn nog steeds dikke, maar niet excessief dikke banden.
Ik vergelijk de fietsen nog elke dag. De Viva Kilo is niet uit mijn leven verdwenen. Als ik een grote garage had gehad, had ik hem als sierfiets gehouden, maar dat gaat niet. Hij staat nu in de fietsenkelder van de Fietsersbond te wachten op de rest van zijn leven. Wie wil mijn bloedmooie achterspatbordloze fiets? Mail me op s.brink@fietsersbond.nl
Soms is het niet zo slecht als iets kapot gaat, dan heb je toch een excuus om wat anders, beters, te vinden.
Wel jammer van de Viva Kilo, z’n karakteristieke fiets hoort gewoon gebruikt te worden. Ik zou hem nog drie jaar in de opslag laten staan en dan eens op het Internet kijken. Onder de term “achterspatbord 28 Transp lang wit” zie ik de nodige spatborden en daarna is er Marktplaats.
O, dat is een goede tip! Ik heb zilverkleurige spatborden van 60 mm gekocht. Dat moet volgens mijn collega TestKees net kunnen, maar de oorspronkelijke spatborden zijn breder.