Populair
Tekens van Suzanne Brink, schrijver, redacteur, troostkoper. Nieuwsbrief Suzanne's Tekens ontvangen? Leuk!
‘Jij moest eens wat minder drinken’, zeg ik tegen dikke rode hoofden met gele tanden op tv. Ik heb namelijk het licht gezien. Dit jaar las ik het ene na het andere artikel over de schadelijke effecten van alcohol en terwijl ik bij het eerste nog sputterde: ‘Straks mogen we helemaal niks meer,’ stelde ik […]
Alweer geen jaar zoals vorig jaar of het jaar daarvoor. 2016 was een jaar met veel dood en verwante ellende, maar ook het jaar waarin ik debuteerde met Grootser dan ik en dus binnenliep.
‘Suzanne kijkt de kat uit de boom’, stond op mijn rapport. Klopt nog steeds. Maar het ligt aan de kat en het soort boom, wat voor weer het is etcetera. In het textielmuseum in Tilburg liep een mededeelzame suppoost rond. Ik hoorde hem een mevrouw uitleggen dat het stoomwiel aan werd gedreven door een vergelijkbare […]
In 2010 smeten wij met geld. Dat kunnen wij uitzonderlijk goed. Het was het laatste jaar dat we geld hadden. Later refereerden we aan deze periode als aan ‘onze rijke tijd’ (+/- 2002-2010). Wij waren dat jaar al drie weken met een huurcadillac door Frankrijk getrokken, copieuze lunch hier, veelgangendiner daar, waarvan we één week in […]
Ik ben gesignaleerd. De week nadat mijn boek uitkwam stond de omslag in de Trouw en de Volkskrant met een piepkleine samenvatting erbij. Ik moest denken aan de tijd dat ik televisie-informatie inkortte voor de AKN Programmabladen. Van nachtfilms bleef niet veel meer over dan: ‘De echtgenoot van de bloedmooie, zwangere Angela verongelukt. Dat komt slecht uit!’ Mijn […]
Het was niet een van de Grote Drie, zeker niet, niet Connie Palmen of Hella Haasse noch Coetzee of Jonathan Franzen. Bij de eerste versies van mijn boek, lang geleden, was Cold feet mijn lichtend voorbeeld. Aangezien Cold feet al eeuwen van de buis is, was het programma bij het schrijven van de herziene versie naar […]
Mijn vader schaakte zo graag dat hij zich de hemel voorstelde als een clubhol met schaakbord. Waarschijnlijk hoopte hij ook dat zijn tegenspelers van De Vennep meekwamen, maar die waren nog kerngezond op zijn begrafenis. Mijn moeder vroeg zich af of mijn vader zijn gestorven broer in de hemel zou herkennen. (Mag je je bril ophouden?)
Foto: Elena Ferrante, J.M. Coetzee en ik Volgende week neem ik vrij en klap mijn stoeltje uit naast deze stapel boeken in boekenwinkel Heinen in Den Bosch.
Mijn eerste interviewaanvraag is binnen. Een mailtje van een vrouw die voor een site schrijft waar ik nog nooit van heb gehoord. Ik schrijf terug dat ik natuurlijk meewerk. Ik help graag jonge ambitieuze journalisten verder en zo kan ik er een beetje inkomen voor al het mediageweld losbarst als 18 augustus mijn boek Grootser […]
Begin jaren nul maakte Joop een vergadering van de Kring van Nederlandse Theatercritici bij ons thuis onmogelijk door luid mauwend te eisen dat hij in een doosje het huis rondgedragen werd. Vond-ie leuk. Erg leuk. Joop wist wat hij wilde en hoe hij het moest krijgen.
‘Ik heb geen christelijk boek geschreven hoor’, waarschuw ik. Mijn vader lacht: ‘Dat was ook wel heel raar geweest.’ Mijn moeder: ‘Vind je ons echt zo strenggelovig?’ Aanprijzing van mijn boek Grootser dan ik door de uitgeverij: ‘Overtuigende zoektocht van een jonge vrouw die zich losmaakt van haar strenggelovige milieu’
De kantoorvilla stond in een meer van enkelhoog, hier en daar kniehoog grind, waar je eigenlijk alleen met een 4-wheeldrive doorheen kwam, maar voor de Porsche van de art-director was een lakschaderegeling getroffen. De entree van communicatie-adviesbureau voor de arbeidsmarkt JOX was breed en hoog genoeg voor een kristallen kroonluchter van drie meter doorsnede. Hoe een vrouw als ik daar terecht […]
