Nooit meer een ander

De dag nadat het uit was ploos mijn ex alle kranten door. Diezelfde middag nog had hij een auto onder zijn kont. Zes jaar lang had ik alles gedaan om dat te voorkomen.
Auto’s zijn namelijk vies en gevaarlijk, maken herrie en je wordt er agressief van.
Er is 1 auto waar ik een uitzondering voor maak: de CX break van W. Ik weet nog maar heel kort dat ik daar een uitzondering voor maak.
Er is wel vaker wat met ‘em. Om het portier te openen moet je eerst een paar flinke beuken geven en onder het stuur bungelt een snoertje met een aan- en uitknopje om de ventilator te bedienen. Als het koud is gaat hij horten en stoten. Bovendien zuipt hij als een ketter. We zijn grootverbruikers van koelvloeistof. Van olie lust hij ook wel pap.
Maar als Jeroen nu en dan iets knipt en plakt en vergane delen vervangt komen we er wel. Meestal. Vorig jaar zijn we door de franse wegenwacht opgepikt. Mijn maag stak terwijl ik toekeek hoe de CX op de oplegger gereden werd. Ik riep hard: ‘Het is maar een auto. Hij is vies en gevaarlijk, maakt herrie en je wordt er agressief van.’ Maar ik zong ook uit volle borst Je t’aime voor de zes franse monteurs toen ze in een handomdraai het antieke hydraulisch systeem gereanimeerd hadden.
Nu moet de motor misschien vervangen worden. De vraag is of W’s CX die 2000 euro nog waard is.
Maar ik WIL niet in een andere auto. Wij KUNNEN niet naar France in een BX of een Opel of een Ford. Alles in mij verzet zich. Of er een stukje van je ziel afgepeuzeld wordt zeg. (stukje overdrijving)

2 gedachten over “Nooit meer een ander

  1. in ’the independent’ van vanmorgen
    stond een lofrede op de goeie ouwe lelijke eend. die moet dus ergens
    te koop zijn – ik bedoel: een britse
    lofrede op een franse auto die
    bepaald niet veel in het vk heeft
    gereden, dáár moet een reden voor zijn.
    is dat geen alternatief?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *