Dikke jongens dansen door de kamer

Een leven lang heb ik niet getaald naar iets als een poef dankzij gezonde associaties met bejaarden, maar ineens was de behoefte daar. En dan begint de misère. Alleen al de benaming is een gigantisch probleem. Hocker heet het soms. Voetenbankje. De een nog lelijker dan de ander. Dus uiteindelijk toch bij de dikke jongens uitgekomen. Het is te belachelijk voor woorden dat je faam kunt verwerven met een simpele zak met (ongetwijfeld) giftige korrels erin, alleen omdat je er een baldadig merkje aankit. Maar als je ze dan eenmaal hebt en ze ritselen raadselachtig onder je voeten ga je er toch van houden.
Bovendien kun je er leuk mee gooien. Want zo dik als de jongens zijn, zo weinig wegen ze.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *