Als ik moeder was, zei ik: ‘Dat je daar tijd voor hebt’

Als ik moeder was zei ik één keer in de week: ‘Dat je daar tijd voor hebt’. Soms zei ik het vaker. Soms zei ik het elke dag wel een keer. Ik zei het tegen mensen die weblogs bijhielden, foto’s online zetten, hobby’s hadden, films zagen, theaters bezochten. Ik zei het tegen Bianca, 24 jaar, fotoredactrice. Als zij ’s ochtends op kantoor binnenliep zat haar haar als gebeeldhouwd. Ze rook naar kruidentuin. Haar gezicht was minitieus gecamoefleerd en ze droeg geen kleur of hij kwam wel terug in een handtasje, ring of oorwarmers. En als toppunt: Bianca lakte haar nagels in dezelfde kleuren als haar streepjessokken.

Ik maakte een klein rekensommetje. Ze had twee kleuren gebruikt. Die had ze afzonderlijk moeten laten drogen. Elke kleur had ze twee keer aangebracht. De droogtijd van nagellak bedroeg minimaal een kwartier (tenzij ze een nagellakdroger had). Maar ze had ook nog lijntjes getrokken en afgeplakt en gecorrigeerd. Haar tien vingernagels hadden haar gisteravond makkelijk anderhalf uur gekost. Anderhalf uur waarin ik:

De wasmachine leeg had gehaald. De was op had gehangen. Doekje over aanrecht en tafelblad had gehaald. Email gecheckt. Gebeld om interviewafspraak te bevestigen. Met Kind 2 tanden gepoetst. Kind 1 voorgelezen. Hamsterkooi ververst. Gebeld met een andere luizenmoeder. Kleren klaargelegd voor de volgende dag. Stickers op schoolspulletjes van Kind 1 geplakt en nog een paar dingen die ik vergeten ben.

Bianca had geen idee.

En het wonderlijkste van alles was: ook een Bianca werd moe. Ook Bianca had een bed waar ze gek op was. Met kussens en dekens en dat soort gemak. Soms zat ze gapend achter haar bureau. Ze zakte wat onderuit in haar stoel. Haar voeten in die gestreepte sokken vielen wat lodderig opzij en dan strekte ze haar armen tot haar vingertoppen bijna het plafond raakte. En ze boog zover achterover dat de leuning van haar bureaustoel piepte om al haar spieren eens goed los te geeuwen. Ik keek, typte twee alinea’s, en keek. Ze lag nog steeds in haar bureaustoel alsof het een wellnesscentrum was.

Dat ze daar tijd voor had.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *