Het was onderhand de derde keer dat ik binnenliep bij Zinin in de Burgemeester Reigerstraat. Utrecht-Zuid, voor de niet-Utrechters. Groentejuweliers en dikke Jeeps.
Net Groundhog Day. Weer die chagerijnige vrouw die me achterdochtig in zich opnam en niet op mijn verontschuldigende lach reageerde. Weer stond ze met een vrouw te praten die ook net haar haar had gekamd. Ze hadden het weer over hun kinderen. Er ging er weer een naar een nieuwe school.
Een van de twee vriendinnen werkte in de winkel. Zij volgde mij met priemende ogen terwijl ik snel een blik wierp in het achterste deel van de winkel. Ik wilde natuurlijk niet de indruk wekken dat ik juist daar moest wezen met het doel iets in mijn inderdaad nogal grote boodschappentas te schoffelen. Ik moest sowieso snel maken dat ik uit die hoek kwam want daar stond Blond servies en daar word ik spuugagressief van.
Ze zag het. Ze doorgrondde me. Ik was niet een van de haren. Had vast zelfs geen kind om over te praten. Kribbig rekende ze de koektrommel af en schopte me net niet naar buiten.
Wat een wereld waarin iedereen zomaar je winkel binnenloopt.
wat een prachtig blikje!
karine