Voor de 10-jarige Labrador Jessica is de wereld een feest. Ze wil spelen, vrijen en poep eten. Als ze een reu ziet gaat ze gewillig op haar rug liggen en laat haar intieme delen aflebberen. Haar baasje vindt dat helemaal geen feest. ‘Slettebak’, snauwt die. Het baasje snauwt nog veel meer. Kreng, kuthond, mongool, etc.
Jessica mag ook graag poep eten. Wat chocola is voor de mensenvrouw is poep voor een chocoladelab. Maar het baasje heeft het poep eten aangegrepen om Jessica 90% van de tijd aan te lijnen. Als ze soms toch nog een bekvol van de verboden vrucht te pakken krijgt, krijgt ze ‘Smeerpijp!’ naar haar hoofd. Jessica hoort het na tien jaar niet meer. Negeren en alle kansen pakken die je ziet, is haar moto. Zij weet: ‘Eigenlijk is het baasje boos op de belastingdienst, stervende kruidenplantjes en de kilo’s op de weegschaal.’
Maar mooi dat Jessica thuis lekker op de bank naast het baasje tv mag kijken. ‘Hier snol.’