Tegen het ‘wat-doe-ik-hier-in-godsnaam-gevoel’

Mijn grootste vijand op vakantie is het ‘Wat-doe-ik-hier-in-godsnaam-gevoel’. Vooral op campings waar je honderden meters naar de wc moet lopen en tussen mensen zit waarvan je veel meer te weet komt dan je zou willen. Maar ook als het te warm is om je wijnglas op te tillen of als ik in toeristenfiles lokale bezienswaardigheden bekijk, ga ik mistroostig kattenfoto’s kijken.

Badkuip
Ik ben meer iemand voor kortstondige stedentrips met museum en terras en een goed hotel om tussen de middag tot jezelf te komen in een begrotelijke badkuip á la Ghent River Hotel. Overnachten hoeft voor mij ook niet per se, maar zonder overnachting kom je niet ver.

Drinkyoghurt
Omdat altijd thuis zitten ook weer zoiets is, heb ik vakantie niet helemaal in de ban gedaan. Je wilt toch verhalen verzamelen, een benul hebben van jezelf in een andere omgeving en niet te vergeten dolblij zijn als je weer thuis komt.

wicklow way
Wicklow Way: Uitzicht vanuit een nieuwbouw B&B in the middle of nowhere

Sporadisch verzin ik iets nieuws. Een aantal jaren geleden was dat de wandelvakantie, maar daar ben ik helemaal van terug gekomen. Ooit ben ik met ex R. van Spanje naar Frankrijk over de Pyreneeën gelopen, wat me voorgoed genezen heeft van de gedachte dat het leuk is je bagage mee te zeulen. (Dagen hield ik alleen maar drinkyoghurt binnen, zo uitgeput). Met W. heb ik nog een georganiseerde Wicklowway gelopen waarbij de bagage van de ene naar de andere B&B werd gebracht. Duur, nat, voorgekookt.

Kruiptenten
Fietsvakanties had ik geblockt vanwege  mijn aversie tegen kruiptenten en 24/7 in de openbaarheid leven omdat je  ’s avonds  op een grasveld zonder niks staat en daarom al om 19 uur naar bed wil. Een foto van de fietsvakantie van collega S. heeft mijn wereldbeeld gekanteld. Er zijn lichtgewicht tenten waar je in kunt staan! Zie de Vaude Chapel 3P. Ik heb nog geen meter gevakantiefietst, maar heb nu al het vermoeden dat een fietsvakantie voor mij het ultieme is.  De tent staat in een vloek en een zucht. Je hoeft niet te bedenken wat je de volgende dag nu weer eens zult doen, hooguit in welke richting je fietst, en last but not least: als je er genoeg van hebt, ben je zo weer thuis.

P.S. Ook Helinox kampeerstoeltjes aangeschaft, want van zitten op boomstammen word ik suïcidaal. Ook al. Thuis ben ik echt heel makkelijk hoor.
P.S.2 Aanrader voor mensen die niet snappen waarom voorpret vaak leuker is als de vakantie zelf:  Alain de Botton- De kunst van het reizen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *