Stervelingen

Terwijl W. nog een interview deed, bestudeerde ik in het Ghent River Hotel houten balken, een industrieel stalen draagbalk, gestreepte gordijnen en door de tand des tijds geïndividualiseerde bakstenen. Het hoge raam stond open. De vitrage wiegde met de wind mee. Er kwam een bootje langs. De motor werd afgezet voor het hotel. Ik deed mijn uiterste best te verstaan wat de gids zei, maar het duurde vijf bootjes voordat ik een woord verder was. De gids zei: ‘In dit pand werd vroeger zoveel mogelijk brood gebakken om de broodprijs laag te houden. Tegenwoordig is het een zeer luxe hotel.’ Snel stond ik op, liep naar het raam en wuifde het bootje vriendelijk toe. Ik was ook maar een gewone sterveling tenslotte.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *