Schoenen kunnen zo intens verdrietig kijken als ze niet gedragen worden, maar ze hebben het doorgaans aan zichzelf te danken. En aan hun schepper. Schoenen maken wordt schromelijk onderschat en ik kan dat weten als kleindochter van een Haarlemse Echt Ambachtelijke schoenmaker, en nog meer als ervaringsdeskundige. Het verrassende is: als je hoge hakken koopt, wéét je dat je daar hooguit honderd meter struikelend mee af kunt leggen. Maar ook lage sandalen stellen buitenproportioneel vaak teleur. Iets waarvan je bij een eerste keer passen geen flauw benul hebt. Een kastselectie van paren die de toets van mijn opa, die altijd onze nieuwe schoenen keurde, beslist niet doorstaan zouden hebben:
Dit zijn pseudosandalen, kleppers vermomd als schoenen. De hak blijft lekker dwars zo ver mogelijk bij je voet vandaan hangen als je hem optilt voor een volgende stap, waardoor het elke keer afwachten of je bij de landing op het voetbed of half daarnaast terecht komt. Je dénkt dat je nu eindelijk een elegant paar sandalen te pakken hebt waarmee je een hele stad kunt doorkruizen, maar na drie keer naar de wc en terug ben je kapot gebalanceerd. Van het kleppergeluid moet je houden.
Hier kon echt niks mis mee gaan, dacht ik. Wat een kilometervreters! In dit geval willen de hakken best in de buurt van de hiel blijven bij het zetten van stappen, maar zit het probleem in het bandje. Dat zakt af. Strakker laten maken bij de schoenmaker helpt gek genoeg niet. Je kunt er wel een aardige tijd comfortabel op stilstaan.
Ook deze had ik niet aan zien komen. De schoen snijdt vlak boven de tenen in het vlees. Dat komt doordat de hoogte van het tenendecolleté slecht gekozen is of doordat het leer niet zacht genoeg is. Mooi voor in de kast en als je op een bruiloft op de foto moet.
Ik heb als tic dat ik naar de bioscoop mooie schoenen aantrek die te hoog zijn om op te lopen. Dat niemand het ziet in de verduisterde zaal, compenseer ik door naderhand in het café mijn voeten in het volle licht op tafel te leggen. Deze laarzen zijn wel heel bijzonder. Ze zijn niet eens geschikt om mee te zitten! De fabrikant heeft het onzalige ontwerp gevoerd met kunststof. Dat is de tien minuten dat je ze in de winkel aan het passen bent nog prima te doen, maar na die tien minuten begint het. Jeuk en tintelingen, gutsen. Liever het onderbeen met een bijl afhakken dan ze nog een seconde langer aan je benen te verduren. Groot pluspunt van deze laarzen: er zit een rits in. Typisch een leuke laars, zo met die veters en zo, voor dode mensen.
Snijden, broeien en afzakken. Hoe groot is de ongebruikte-schoenenberg in Nederland wel niet?! https://t.co/U13LBvrQhA