Ik schrok me dood toen ik gister om 17.08 in de ’trein’ naar H’sum-Sportpark stapte. Het betrof een wegwerp-trein-metrostelletje waar ‘Dordrecht’ op de display stond. Afgetrapte stoelen met een stijve leuning. Leuker willen we het in de spits niet maken. De mensen keken moe en grauw uit het raam, terwijl ze in oud vet gefrituurde kroketten en patatjes uit krakende plastic bakjes aten.
Ik begrijp mensen soms niet. Toen ik nog in Hilversum werkte, fietste ik vanuit Utrecht. Best ver ja, maar met podcasts op de ipod had ik hele genoegelijke tijden en zelfs als het regende en stormde was ik duizend keer levenslustiger dan de types die je in zo’n trein ziet.
Van de auto word ik persoonlijk ook niet blijer.
Als ik mens was zou ik alles doen om de spits te mijden. Sterker, ik bén een mens en doe alles om OV en snelweg in de spits te mijden (andere werktijden, thuiswerken, niet op zaterdag of koopavond naar de stad, binnenblijven op Koninginnedag). Als het niet anders kan koop ik een eersteklaskaartje voor de trein.
Op het traject Utrecht-H’sum Sportpark helpt je dat niks. Om 22.45 zat ik in een lege ’trein’ terug. Het scheelde wel dat de kroketten en patatjes thuis voor de buis zaten, maar heel vrolijk werd ik er nog steeds niet van.