Mailtje via Marktplaats: ‘Als het mogelijk is gaarne vandaag nog op komen halen.’ Ik had hem.
Het ging te makkelijk ofzo. Van een gevecht op leven en dood met een medebieder was geen sprake geweest. Keurige mensen, die verkopers. Dat wel. Maar toch.
Thuis zette ik de machine op de keukentafel. Toen ik de gebruiksaanwijzing zag drong pas tot me door hoe oud de machine was. De typografie was zo retro als maar kan. Tegenwoordig wordt die letter alleen nog gebruikt op verpakkingen van delicatessen om iets ambachtelijks te suggereren.
Stroom hadden ze al wel ten tijde van de productie van dit apparaat. Maar in die tijd keken ze natuurlijk niet op een afgerukte arm of versplinterd netvlies. De gebruiksaanwijzing was op het onbegrijpelijke af. Zigzaggen kende ik wel, maar wat was bijvoorbeeld die mysterieuze ‘blinde steek’ onder kopje ‘nuttige steken’?
Ik heb de machine onder in een kast gezet en hoop dat er voorlopig niemand zo hard krimpt dat er iets met nieuwe zomen moet. Of dat de inkomsten zo ver teruglopen dat ik van restjes stof jurken moet gaan naaien. Of dat alle klerenwinkels failliet gaan. Maar mocht dat toch het geval zijn, dan schuw ik de uitdaging niet, want wat moet dat moet. Ik zal vrij en onverveerd en toch ook gepantserd met veiligheidsbril, schoenen met stalen neuzen en snijbestendige handschoenen lap na lap door de machine laten snorren.
Leven is risico nemen zeg ik altijd.