Op elk potje past een dekseltje, zegt men, maar dan moeten er wel genoeg deksels zijn! Voor bakjes geldt dat in elk geval niet. Deksels zijn net sokken, ze raken onverbiddellijk zoek. En dan heb je weer zo’n waardeloos weesbakje. Voor pannen heb je universele deksels. Wanneer wordt dat eindelijk voor bakjes uitgevonden?
Middeleeuws keukenkastje
Het is bij mij inmiddels zo erg dat ik bakjes niet meer gescheiden van de dekseltjes durf te stapelen. Ik open het kastje en prop het schone bakje met dekseltje erop tussen de andere bakjes en dekseltjes. Een fragiel evenwicht. Als ik één bakje pak, vallen alle anderen er uit. Het is van een middeleeuwse primitiviteit, maar ik zie geen andere oplossing.
Eikels van ontwerpers
Eens in de zoveel tijd staat er een ontwerper op die meent een oplossing te hebben voor ons getob met de bakjes en de dekseltjes. ‘NU: bakjes die perfect in elkaar passen!’ Wat denkt zo iemand nou? Dat wij al onze bestaande bakjes in de vuilnisbak mikken en zijn systeem aan gaan schaffen en dat die dekseltjes dan niet kwijt raken?
Tip voor warenhuizen
Nog eenvoudiger dan universele deksels: losse deksels verkopen bij een standaard collectie bakjes die je dan echt niet per sé om het jaar hoeft te vernieuwen. Of de Hema daar mee wil beginnen, want daar heb ik al heel veel weesbakjes van. Bakjes die anders nooit meer een dekseltje zullen vinden.
Er zijn dus weessokken, weesfietsen (weet ik sinds kort), weesmeisjes (ik) en nu dus ook weesdeksels. Het wezenwezen in volle bloei.
Het is het jaar van de wees, kunnen we wel zeggen.