De dogma’s van de dierenarts

Morgen gaan we met Joop (12) naar de dierenarts omdat hij mank loopt. Hij kan niet meer op een stoel springen, ligt niet meer in kattenmandjes maar op verloren tassen op de grond. Hij is al een tijdje geen hoogspringer meer, maar vrijdag werd het ineens wel heel erg. In zo’n geval struin ik altijd het hele internet af. (Ik kwam uit bij artrose.)


Op het net zijn veel bewuste katten- en hondeneigenaren actief in fora. Dierenartsen krijgen er daar regelmatig van langs. Bijvoorbeeld omdat ze zo leuren met diervoedermerken als Hill’s en Royal Canin. Terwijl een groeiende groep mensen zich afvraagt wat honden en katten nou moeten met al die granen die daar inzitten. Katten en honden eten van oorsprong vlees en er zijn hordes diereneigenaren die hun honden en katten tegenwoordig KVV of Barf geven. Maar als je daarmee bij de gemiddelde dierenarts aankomt, lopen de rillingen over zijn rug en zijn alle kwalen die je dier heeft ineens de schuld van het voeren van vlees. Weet die dierenarts veel. Weet ik veel. Goed onderzoek is er niet. Maar waarom is zo’n dierenarts zo stellig daarover?
Verder is mijn ervaring bij dierenartsen dat ze bij het minste of geringste met antibiotica staan te wapperen. En bovendien ben ik getraumatiseerd door de dood van Hannes. Het laatste wat ik van hem zag was een uitgeteerd lijfje met in zijn neus en aan elke poot een knijper en infuusslangetje in de kliniek van Diergeneeskunde in Utrecht.
We zijn nu al twee keer van dierenarts veranderd. Ik hou mijn hart vast bij de derde.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *