Ik moest en zou het zwarte opvouwbare fietsmandje wit krijgen. Plastic kun je niet verven en daar had ik het volgende op gevonden: Tesa tape om slangen en dergelijke lekdicht af te plakken. Ik was de Christo van de fietsmandenbranche. Avond aan avond zat ik te tapen. Ik deed eerst de leuke (makkelijke) stukken en – wat had je dan gedacht – stuitte bijna klaar op de onmogelijkheden. Het was plakken óf vouwen. Een opvouwbaar mandje dat niet vouwt is ook weer zoiets. Ik zocht hulp bij de vakschilder, maar die beaamde wat ik al wist: ‘Mevrouw, u bent een hopeloos project begonnen.’
Het plakband dat ik al had geplakt zat muurvast. Dat kan ik dus wel. Ik zon op manieren om het er in urenlange sessies af te krijgen, maar vandaag ben ik zover dat ik het losssss kan laten en een nieuwe zwarte opvouwbare fietsmand koop.
Dit unieke (!) exemplaar is te koop.
Hoi Suzanne, ik vind je droogkomisch beschreven belevenissen en keuzes erg leuk om te lezen en bekijk je blog regelmatig. Groetjes, Kedinkate
Leuk om te horen! (ik dacht even dat er iemand was die mijn beplakte mandje wilde hebben 😉