De verkoopster in de bonbonwinkel snauwde: “Was dat het”
‘Voor het moment even wel,” zei het oude dametje beleefd. Ze peuterde haar portemonnee open en bekeek elke munt zorgvuldig voor ze hem op de toonbank legde. De verkoopster trok geïrriteerd een wenkbrauw op. Toen haar blik van de etalage terugging naar het dametje keek ik snel omhoog om te voorkomen dat ze mij onderweg om een blik van verstandhouding zou vragen.
De verkoopster nam mijn bestelling op. Of de 200 gram bonbons gewoon in een zakje mochten. Ik was te verbrouwereerd om “NEE, NATUURLIJK NIET!” te schreeuwen.