Het kwam door Keecie vorig jaar. Die stuurde een envelop met een stempel. Noem het nostalgie, noem het weemoed naar vakmanschap en handgeharkte olijven, maar ik wilde accuut zelf een stempel. Zo eentje die soms vlekt en in elk geval onregelmatig is.
Ik moest er even inkomen: ik dacht dat je het stempel op het papier moest persen. Eerst de linkerkant en dan geleidelijk de druk verplaatsen naar de rechterkant, of andersom. Maar geenszins. In het stempelkussen drukken en dan kort maar krachtig op het papier zetten geeft het mooiste resultaat.
Om met mijn biografische gegevens op een voorbeeldstempel van De Vries Stempel & Co te passen heb ik maar een bedrijfsnaam verzonnen: ‘Suzanne Brink schrijft’. Dat scheelt een regeltje ‘journalist/tekstschrijver’ waar ik altijd een bloedhekel aan heb gehad. Nu mag ik tenminste ook dichten (over stempels of pindakaas).