Ik heb een godsgruwelijke hekel aan het druk hebben en eigenlijk ook aan mensen die het druk hebben. Afgelopen week kon ik niet voorkomen dat ik het druk had. De wereld is me dan ook grotendeels ontgaan. Waar was ik en waarom? Ik had geen geduld. Ik kon de concentratie niet opbrengen me te verdiepen in iemand anders. Van het druk hebben krijg ik een hartgrondige hekel aan mensen. Ze moeten verdwijnen als ik ze niet nodig heb en a la minute voor me klaarstaan als ik ze wel nodig heb, maar dat benul hebben ze dus niet.
Ik hoop altijd maar dat andere mensen die het druk hebben daar minder asociaal van worden dan ikzelf. En dat je dan niks meer merkt van het weer en je boterham niet proeft en zo. Ik hou mijn hart vast als ik daar niet uniek in ben. Die drukke mensen kunnen daar dus niks aan doen. Die kun je niks kwalijk nemen. Daarom loop ik het liefst met een grote boog om ze heen, laat ze maar. Sommige van mijn beste vrienden hebben het druk.
Dat ik het dan te druk heb om een tekening te maken. Maar het Lloyd was toevallig wel heel geweldig.