Mijn vorige bril was zo’n goedkope die je bij je lenzen koopt. Bedoeld om vooral niet op te doen. Na 10 jaar heb ik hem in een onachtzaam ogenblik in een hotelkamer laten liggen of in een toiletpot of van de 17de verdieping laten vallen. Ik had steeds maar geen zin om een nieuwe te kopen voor die enkele keer dat ik hem eventueel nodig mocht hebben. (Als er een inbreker in mijn slaapkamer staat wil ik niet naderhand met mijn mond vol tanden staan als naar het signalement wordt gevraagd) Maar ineens voelde ik aan de tijdgeest dat de vlinderbril terug was. Als er één bril is waar ik altijd een zwak voor heb gehad, is het wel de vlinderbril.
‘Vlinderbril?’, vroeg de verkoopster/eigenaresse met een vies gezicht. Ze zette haar betoog bij met het enige exemplaar in de collectie dat letterlijk vlinder was: te klein voor mijn gezicht. De onderkant van het frame zweefde ver boven mijn jukbeenderen (verder niks ten nadele van mijn jukbeenderen). Gelukkig had ze dit 2011 montuur met een vette knipoog in de rand naar de vlinderbril. Mijn humeur werd opgetild. Ik was voorgoed vrolijk.
Babylove heet hij.
Hier kun je zien hoe hij staat bij iemand anders. ‘Binnenkort’ sta ik met hem hier tussen.
Hello Mandie,
No links on my website 😉 exept for Cultureel Persbureau.
Suzanne