Mijn vader heeft al een plekje voor hem in een gat in de heg. Zelf snapt de buxus (Zie ook hier en hier) er niks van. Vijf jaar heeft hij bij ons gestaan en nu ineens krijgt hij een pedaalemmerzak om zijn voeten (die bijna uit de pot knallen) en wordt door regen en polder naar Aalsmeer gereden. Hij heeft nog geen idee van zijn idyllische toekomst. Lekker die pot uit en met de voeten in de blote grond woelen. Dat is nog eens leven.