Blijer zonder breien

Wat me bezielde, ik weet het niet. Ineens had ik bollen wol en breinaalden gekocht.
Nee, ik weet het wel. Ik had een beetje een confectiejas gekocht. Zo’n duizend-in-een-dozijn-geval. Ik wilde daar iets authentieks tegenover zetten, maar schoot door in een ander extreem. Avond in avond uit heb ik zitten tikken. Bol wol op schoot en af en toe een snauw naar de katten. Mijn armen zijn er kapot van. En dan is het klaar en zegt je levenspartner: ‘Hij ziet eruit of hij uit de winkel komt.’ Als compliment he!
Dat was dus niet goed en toen heb ik rare knopen gekocht en frutsels gehaakt.
Ik moet dat soort dingen niet meer doen. Nooit meer.
Nu heb ik twee breinaalden die er ook niks aan kunnen doen maar ik haat ze. Wat kun je daar nog meer mee dan ongeboren vruchten wegprikken (niet nodig) of ze gebruiken om te zien of het deeg gaar is (genoeg aan eentje)?

2 gedachten over “Blijer zonder breien

  1. hoe het komt weet ik niet, maar op zeker moment worden ze krom, die deegpriknaalden. ik ben aan m’n tweede bezig.
    bewaar hem dus maar, die tweede naald, hij komt nog wel eens van pas. als je hem nou achterin een keukenla legt valt ie niet zo op.

    jonneke (ook geen breier)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *