Eerst belt hij veel te hard aan. En dan begint hij te zeiken en te zeuren. Onze eigen Selektvrachtbezorger.
Waarom wij niet zorgen dat we beneden een bel krijgen.
Dat we dan maar moeten klagen bij de woningbouwcoöperatie.
Maar dat dit echt de laatste keer is dat hij die twee trappen opsjouwt.
Aan het gewicht van het pakje kan het niet liggen. In zijn armen rust een vederlichte Brababy. Dankzij onze eigen mopperkont van Selektvracht komen mijn bh’s niet meer gebutst en gedeukt uit de wastrommel.
(Tenminste, dat hoop ik. Er draait nu op volle toeren een was met mijn beste bh in dat malle ding)