We (broer, zus en ik) wilden een filmpje maken voor het feest ter gelegenheid van het 40-jarig huwelijk van onze ouders. We gingen naar de eerste standplaats van mijn ouders, Frieschepalen, en spraken mensen van de kerk: grondig verbouwd. En de bewoners van hun oude huis: rigoreus verbouwd.
Mijn camera was kaduuk. Zie 8 februari. Daarom had ik er één gehuurd voor een dag.
Een week later, bij montage op de computer, bleken drie cruciale bestanden kapot. Ik hoopte vergeefs dat onze eigen camera op tijd klaar zou zijn. Toen dat niet zo was, bleek er geen camera meer te huur. In nood maar een camera geleend, maar die had precies het verkeerde systeem. Op randje van wanhopig ging ik naar de winkel.
Het meisje aan de balie bleef onbewogen. ‘We hebben geen leencamera’s’. Maar terwijl ik me normaal heel makkelijk laat afschepen (en daarbij nog ‘Sorry voor de overlast’ fluister), bleef ik nu stokstijf staan. Ze riep een verkoper. En weer deed ik mijn verhaal met veel herhalingen en emotie. De verkoper ging nog eens informeren. Ze hadden een leencamera maar die was weg en zou dat ook nog wel even wegblijven.
‘Ik zou u bijna mijn eigen camera meegeven…’, zei hij. En zo geschiedde. Op de aftiteling komt: ‘Met dank aan Jörgen’.