Zitbotjes en bilspleten, de onschuld voorbij

Het leven nemen zoals het komt en een scherm optrekken tegen vermoeiende kansen en onbekende mogelijkheden, is een verrukkelijke staat van zijn.  Maar ik kan het niet meer. Ik weet nu dat het beter kan. Een zadel is geen zadel meer, een ding dat op je fiets zit als je hem koopt en dat wel goed zal zijn want anders zat dat ding er toch niet op.

Dijbenenpijn
Veel problemen had ik ook niet. Alleen op mijn vakantiefiets kreeg ik snel last van zadelpijn. Ik zette het zadel om tien uur hoger en om twaalf uur weer lager. Iets anders wist ik ook niet. Een zadel was een zadel tenslotte.
Mijn onschuld verdween najaar 2014 bij het redigeren van een artikel over zadelpijn. Er was veel te doen over zadelpijn. Akelig veel. Ik wist van gekkigheid niet waar te beginnen. Er waren veel soorten zadelpijn. Dijbenenpijn, bilspleetpijn, geslachtsdelenpijn. Als ik wilde, kon ik een heel traject ingaan om met specialisten de in- en outs van mijn intieme delen door te nemen. Gemakshalve wees ik een eenvoudige schuldige aan: het gelzadel, een ontwerpmisdaad waar je gat van gaat koken en je zitbotjes in verdrinken. Vanwege het enthousiasme van lezers voor leren zadels, die je wel honderden kilometers in moest rijden, kocht ik op Marktplaats een leren Brooks B17 dames. (Een enkele lezer bleek drie fietsbroeken over elkaar aan te trekken met een paar flinke likken uierzalf op de kont, maar die tip heb ik laten zitten.) 

Machteloos geklooi
Het Brookszadel heb ik inmiddels een half jaar. Nooit heb ik zoveel met inbussleuteltjes aan een fiets gekloot als de afgelopen maanden. Machteloos. De zadelpunt stond te hoog. Dan weer te laag. Ik was mijn vertrouwen in zadels helemaal kwijt. Als ik op de fiets zat, waren mijn gedachten voor 90% bij bilspleten en zitbotjes. Moest ik het leren zadel gewoon inrijden of was er iets helemaal niet goed? Ik verlang soms naar vroeger, zou graag het zadel weer nemen zoals het is en elke twee uur net als toen mijn zadel zinloos, maar hoopvol, hoger of lager zetten.

Zadelpenmalheur
Wel is een belangrijke reden voor wantrouwen weggenomen toen de fietsenmaker concludeerde dat de zadelpen verkeerd om stond en hij het zadel keurig recht zette. Mijn gedachten zijn nu nog maar voor 60% bij bilspleten en zitbotjes, voor 10% bij lekke banden en voor 30% bij ‘diversen’.
Het gaat de goede kant op.

P.S. Jaha, beste ligfietsers, ik weet wel wat de oplossing voor alles is.