‘Het leven is een feest, je moet alleen zelf de slingers ophangen’. Kent u die uitdrukking? Het leven is helemaal geen feestje. Goddank niet. Ik ben niet zo van de feestjes. En ik ben ook niet van de vakanties. Diezelfde mensen die overal slingers ophangen, vinden ook dat je, als je je best maar doet, het overal naar je zin kunt hebben. Onvergetelijke avonden hebben ze.
Dat ze achter in donkere restaurants met oorverdovende muziek aan een wiebelig tafeltje aangebrande pannekoeken met snot zitten eten deert ze totaal niet. Jaloersmakend ja. Ik heb dat dus helemaal niet. Ik denk dan: wat doe ik hier? Wanneer mag ik naar huis? Op vakantie heb ik dat heel vaak. Op het moment dat ik de deur achter me moet sluiten en mijn geliefde huis en katten vaarwel zeg, heb ik al spijt. Al dat gedoe, de koffers, bedenken wat je niet vergeten mag. Waarom ga ik eigenlijk weg? Een bestemming moet van goede huize komen om me van die heimwee te verlossen. Vorig jaar heb ik De schone Leij in Bergen ontdekt. Eindelijk een vakantiehuis waar je niet zelf de slingers op hoeft te hangen. Waar je niet het gevoel hebt in het huis van een dooie tante te bivakkeren of temidden van de goedkoopste zooi van Leen Bakker. Overal waar je kijkt, hangt of staat een verhaal. Een silhouet van een vrouw met een fiets voor met sneeuw beklede takken. Veel gekleurd glas. Een oude witte deur met rode biezen en een barst. Op een klein tafeltje ragfijne takken voor exotische kanten vitrage. En natuurlijk een fantastische open haard. We hadden mazzel met het weer, maar anders had ik net zo lief vier dagen binnen gezeten.
Thuis. Maar dan net even anders.