Ik ken de term ‘Vrije vormgeving’ nog maar een half jaar. Pas sinds ik Doreen van Krecji heb geinterviewd. Op uitnodiging van haar ben ik vorige week naar een dag van de Beroepsvereniging van vrije vormgeving geweest (BNO) en dat was erg leuk en interessant, maar ik vind het moeilijk om erover te schrijven. Bang dat ik er niet genoeg vanaf weet en door de mand val.
Veel mensen droegen grote ringen. Dat is 1 ding dat me opviel waar ik me geen buil aan kan vallen lijkt me. Vóór mij zat een wat gedrongen man. Over zijn geschoren schedel liep een strook haar van nek naar neus. Ik vermoedde dat hij belangrijk was, want hij gedroeg zich of niemand zo op zijn plek was als hij, lunchte afgezonderd en groette iemand die zei: ‘Hee Paul, het is een echte reünie’ ijzig koel. Het is een gotspe dat ik Hem niet ken.
De anderen waren allemaal leuk, vooral de mensen in de ‘fast shows’ die hun werk presenteerden. Het is heel lastig te bepalen wie bij de vrije vormgevers hoort en wie niet, bleek op deze dag, maar vrije vormgevers maken in elk geval dingen waar een mens blij van wordt.*)
’s Middags kwam kunstenaar/econoom/socioloog Hans Abbing. Hij schreef het boek ‘Why are artists poor?’ en schetste op verzoek van de vereniging een portret van de groep vrije vormgevers. Die waren net iets beter in staat om te leven van hun werk dan kunstenaars, stelde hij.
Maar optimaal is het nog niet. Vrije vormgevers moeten hun atelier uit, zeiden verschillende sprekers. En ze moeten de pers benaderen. “Waarom staan de bladen vol met designers en niet met vrije vormgevers?”
Een vrouw van Royal Delft en Royal Leerdam nodigde de vrije vormgevers uit op in oktober hun werk te komen verkopen tijdens de Dutch Design Week in Eindhoven.
Een kritische stem in de zaal: “Wie komen daar dan?”
Antwoord: “Rijke mensen die in design zijn geïnteresseerd.” En toen een enthousiaste reactie uitbleef: “Wij kennen heel veel rijke mensen, maar die dragen jullie sieraden niet en dat is jammer.”
Dat vind ik nou ook. Onderweg van Pakhuis de Zwijger naar station Amsterdam CS maakte ik nog een stop bij Thinking of Holland naast de passenger Terminal, een plek die je snel mist. Wat een blije dingen van (vrije) vormgevers hebben ze daar. O.a. oudhollandse tegelstickers, vogelhuisjes in de vorm van een moskee of kerk en Doreens prachtige tassen van oude fietsbanden, gevoerd met vilt.
*) Vrije vormgevers maken ‘vaak’ handmatig dagelijkse voorwerpen, niet in opdracht, in kleine aantallen. Ze experimenteren met vorm en materiaal.
Die tassen van fiets binnenbanden zijn erg gaaf inderdaad!