Zuidelijk puntje van Limburg, vlakbij het drielandenpunt. Op het afgesproken tijdstip is niemand thuis. We verschansen ons in het aangrenzend restaurant dat volgestouwd staat met koffiekannen en ander overbodig keukengerei. Door een gelukkig toeval betrappen we de dochter van de B&B. Ze komt uit school. We worden naar de kamer geleid door een geur van hond en riool. Na een fikse paradijselijke wandeling blijkt de verwarming in onbruik. We vluchten naar een restaurant verderop. Daar wordt een dementerend besje opgeschrikt door vuurwerk in haar taart en personeel dat ‘Lang zal ze leven’ in haar oor schreeuwt.
Terug naar het restaurant naast de B&B. Om negen uur worden we als laatste gasten weggekeken. Naar de kamer dan maar waar we staren naar citroengele muren. Gelukkig heb ik op mijn ipod podcasts van De avonden. We vallen met onze neus in de boter: ‘Ongepubliceerde gedichten’ van een blower, begeleid door kam op waterkaraf.