Na Amstel begon er eentje te gooien. Een frisdrankflesje van de ene kant van de coupé over mijn hoofd naar de andere kant. Ik stond op en keek naar de gooier: ‘Hou eens op’, zei ik. Hij bleef hardnekkig van me wegkijken.
‘Hallo. Ik sta hier en ik zeg tegen je dat je moet ophouden met gooien.’
Hij bleef me negeren, maar gegooid werd er niet meer. Ik ging weer zitten. De jongen met de hoodie zei tegen de jongen tegenover hem: ‘Je zal maar op zondag een 1ste klas kaartje hebben gekocht. Maar dat moet je dan ook niet doen he.’
Normaal durf ik mensen niet te filmen. Ik vind het onbeschoft, een inbreuk op hun privacy, maar ineens dacht ik: ik doe het gewoon. Ik pak ze terug met hun eigen middelen. Altijd machtig gevoel, zo’n camera!
Op Amsterdam CS stapten we opgefokt het perron op. We praatten te hard, alsof we anderen in onze woede mee wilden sleuren. Ik bedaarde pas toen we in de stationshal een meneer met grijs haar en panties op hoge hakken zagen lopen.
Op zondag met hem bij de Bijlmer instappen, dan zou je pas wat beleven.