Ze hebben de kleur van de bank van een bepaald type treinstel (stoptrein Utrecht-Den Bosch): petrol skaileer. Daar vielen we dus unaniem voor in de ijskoude garagebox van De machinekamer in Wognum, een plaatsje dat niet hoog op ons lijstje ‘beslist nog eens naar toe’ stond. Het chroom is op sommige plekken aangetast. ‘Karakter’, zei de verkoper. Hij dacht dat de stoeltjes uit de jaren veertig dateerden. “Dat stoffeerwerk, dat kunnen ze tegenwoordig niet meer.” En de kleur was erg bijzonder want meestal waren dit soort stoeltjes grijs.
Maar eigenlijk kon hij alles zeggen. We waren direct om. 175 euro per stuk. Veel goedkoper en stukken leuker dan een paar nieuw gemaakte De Wit 2011 stoelen. Vinden wij.
Het is retelollig om jonger te zijn dan je stoel.
Mooie stoel, ik heb ook een De Wit gehad, het was een draaiende bureaustoel. Maar op een gegeven moment is tie doorgedraaid 😉 Toen zakte ik er doorheen. Ik heb hier nog wel een tafeltje van of Gispen of De Wit, het blijft onduidelijk.
Kom er maar eens op zitten 😉 Stukken beter dan die stokoude kerkstoelen die we eerst hadden!