Ik teken weer. Ik wilde altijd wel, maar ik wilde ook lezen en schrijven en soms tv-kijken. Ik twijfelde vaak langer over wat ik zou gaan doen dan de hele gekozen activiteit duurde. Of ik deed ze tegelijkertijd. Ik switchte tussen een of twee boeken, mijn iphone, een notitieblok en de afstandsbediening en noemde dat ‘ontspannen’.
Nu heb ik een grote doos kleurpotloden gekocht en oefen in krassen. Ik begin keurig en dan gaat me dat zo tegenstaan dat ik van alles uit de kast trek om er leven in te krijgen. Dan maar lelijk. En soms gebeurt er iets miraculeus waar het Stedelijk van achterover zou slaan. Niet dat ik ze daarover inlicht. Voorlopig zwijg ik als ik het graf over mijn tekeningen.
Omdat mijn potloden aan gort gingen van de ene puntenslijper en de krullen bij de ander gewoon naar beneden vielen en ik dan moest stofzuigen, heb ik er ook een echte puntenslijper bij gekocht. De krullen vallen in een soort vitrine waar je uren ademloos naar zou kunnen kijken en die op zichzelf het tekenen waard is.
Vlijmscherpe punten slijpt de slijper. Gelukkig is het nog niet nodig geweest ze anders in te zetten dan voor het tekenen.
Mooi geschreven en ook erg herkenbaar! (trouwens ben dol op kleurdozen, puntenslijpers & krijtjes)