Het was een samenscholing van hondeneigenaren en honden op het Rozendaalse veld, een mini-hondenshow. Want terwijl in ons eigen Beatrixpark in Utrecht de impulsief aangeschafte beagles, jack russels, labradors en bulletjes over elkaar heen buitelen, liepen daar allerlei bijzonder exclusieve hondenrassen rond waarvoor de eigenaren de halve wereld afgereisd hadden. De herder met afgehakte pootjes bijvoorbeeld. De eigenaresse vertelde er graag over. Het was een Welsh corgi. Heel zeldzaam in Nederland. ‘Het Engelse koninklijk huis heeft ze ook. Ik heb haar als pup uit Engeland gehaald.’, zei de vrouw. ‘Ik kom nooit een andere corgi tegen.’
Ze glunderde. ‘Dat is met jullie hond wel anders he. Daar zitten er dertien van in een dozijn.’
Aldihondje
Ze wees naar een rank zwart/wit gevlekt hondje. Type ‘onherleidbaar bastaard’. De baas nam het sportief op: ‘Mijn hond is nog veel bijzonderder. Daar zitten zoveel andere honden door, het is een unieke mix.’
De vrouw van de corgi glimlachte koninklijk, maar maakte haar ogen niet te lang vuil aan het Aldihondje. Tenslotte kwamen er ook nog een Japanse Akita, Weimaraner en Siciliaanse windhond langs.