Vijftigers waren voor mij mensen met een bilspleet op hun buik

Op mijn dertigste geloofde ik niet serieus dat ik ooit vijftig zou zijn. Vijftigers waren mensen die vanaf de bank lodderig terugblikten op hun lange levens, dankbaar voor elke dag dat ze nog niet dood waren. Ik keek naar vijftigers zoals naar mensen met drie armen of een bilspleet op hun buik. Ik was hen niet en ik zou hen nooit worden. Ik schreef in die tijd een consumentenrubriek voor de KRO-televisiegidsen en ontdekte dat vijftigplussers klaagden over te kleine lettertjes op verpakkingen. Wat een zeikerds dacht ik. Moest de hele wereld aangepast worden aan die paar oudjes? 

En toen de eerste vriendin, tien jaar geleden alweer, een leesbril moest, dacht ik: Zij weer, zij heeft ook altijd wat. 

Beleefde dertiger

Vanmorgen kwam ik een vrouw van een jaar of dertig met hond in het park die ik ervan verdenk beleefd tegen mij te doen omdat ik ouder ben dan zij. Gewoon, hoe ze naar me kijkt. Hallo, ik ben een relatief gewoon mens hoor, wil ik haar dan toeschreeuwen. 

Alleen die ogen. Terwijl ik kort geleden (wat gaat de tijd toch snel als je ouder wordt) bij de lenzenman nog complimenten had gekregen dat ik op mijn hoge leeftijd nog probleemloos de kleine lettertjes las, kan ik er nu niet meer omheen. 

Rechteroog voor de gezelligheid

De multifocale lens voor het dominante oog

Goddank heb je tegenwoordig multifocale lenzen, las ik voor ik mijn coming-out bij de lenzenman ging beleven, maar, nog mooier: je kunt ogen ook een verschillende taakverdeling geven met monovisielenzen. Want kijken doe je met je hersenen, zei de lenzenman. Hij zei ook: ‘Je linkeroog is dominant.’

Ik heb dat voor mezelf zo vertaald als dat ik mijn rechteroog voor de gezelligheid heb en dat die daarom een lens kreeg die geen  -4,50 maar -3 was zodat hij lekker lui het lezen voor zijn rekening kon nemen. De linker kreeg zijn gewone sterkte, – 4,50, want in de verte kijken is zwaarder werk. 

Op de gok betalen

Een jaar lang werkte dat, tot ik niks meer kon doen om de berichten op mijn telefoon te lezen en ik op de gok bedragen overmaakte. 

Weer naar de lenzenman. Gepassioneerd legt hij uit waarom hij ogen als die van mij juist waanzinnig intrigerend vindt. Met dat samenspel tussen die ogen. Hij zegt nog net niet dat hij bij ogen van mensen onder de vijftig in slaap valt en die doorverwijst naar de stagiair. Na de metingen kijkt hij me indringend aan en geeft me de diagnose: ‘Je linkeroog wil meelezen.’ 

En of ik samen met hem een experiment aan wil gaan. Hij gaat voor mij één multifocale lens voor het linkeroog bestellen en één gewone lens voor het rechter op minder dan de gebruikelijke sterkte. Vraag niet hoe het werkt, maar het werkt. Bij de controle zie ik verbluffend goed, boven verwachting. ‘Je hebt hele flexibele hersenen’, zegt de lenzenman. 

Fluitend fiets ik terug naar huis.

Ik probeer te achterhalen waar het multifocale randje van de lens begint en waar het eindigt. Mijn hersenen zijn me steeds voor. Ik kan ze niet betrappen op hiaten of overgangen in mijn blikveld. Naadloos. Flexibele hersenen zijn bedrieglijke hersenen want ik zie altijd dingen die er niet zijn. Ook voordat ik deze lenzen had al trouwens.

Parende vuilniszakken

Krokodillen in boomstammen zie ik, gehurkte mensen in elektriciteitsbuizen en honden in boodschappentassen. Er wapperen geesten aan de waslijn en nu en dan paren de vuilniszakken. Mijn gehoor, ook zo flexibel. Ik hoor mensen dingen tegen elkaar zeggen als: ‘Patatjurk’, ‘wazige appel’, ‘eendenkots’, ‘Zie je onder water, vleermuis! en ‘Ik heb je gister nog geperforeerd.’ Als de wind door de struiken raast hoor ik kinderen gillen alsof ze op worden gegeten en een oude man die non-stop ‘Poespoespoes’ roept. Ik hoor hoge vrouwenkoren door het centrale ventilatiesysteem.

Al met al wordt het geloof in mijzelf er niet sterker op.

Trouwens, ook gehoord bij de lenzenman: door steeds aan je ooglid te trekken om je lens uit je oog te halen kan je oogspier lam worden. Waardoor je ooglid gaat hangen: ptosis. Eén ooglid! Ik weet al wie dat zal zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *