‘O. Die fiets die hier niet is gekocht.’
De fietsenmaker kijkt giftig naar mijn Gazelle. Op het achterspatbord zit een sticker van Tweewielerspecialist Het banierhuis. Sorry, sorry, sorry, sorry, huil ik.
Lieve, lieve fietsenmaker
Elke keer als ik mijn fiets breng, herinnert u mij er fijntjes aan dat ik mijn fiets niet bij u heb gekocht. En dan wel voor reparatie brengen. Dat vindt u niet netjes. Want u verliest al zoveel klanten aan kaasboeren die even leuk tussendoor fietsen voor de prijs van een pondje Maaslander verkopen. U kunt niet leven van alleen maar reparaties. U moet er alleen maar hard voor werken.
Maar nou ben ik juist iemand die dat heel goed snapt. Alleen ben ik nu eenmaal niet geboren en getogen in deze wijk! Ik heb de onvergeeflijke fout begaan in een andere wijk bij een andere fietsenmaker een fiets te kopen. Ja, en nu zit ik met de brokken.
Zou u heel alstublieft de prijzen voor uw reparaties omhoog willen doen? Zodat u er toch nog smerig aan verdient? En dan gewoon blijven lachen als ik binnenkom met mijn foei-foei-foei-fiets?