‘De koningin hangt tenminste haar schilderijen recht.’ Zoiets las ik pas ‘ergens’*). Ik moet bekennen dat wij ons werk van de kunstuitleen (Landschap in aanbouw van Jacolien de Jong: sorry Jacolien!) met meer egards hadden kunnen ontvangen. Hij valt helemaal weg in onze kamer en we hebben hem toch echt niet op de kleur van de muur uitgezocht.
Iets in mij protesteert ook tegen een kunstwerk waar alles voor moet wijken. Ik ben holistisch weet je wel. Alles hangt met alles samen en dingen zijn contextgebonden. Maar misschien is dat ook wel slap gelul. In een museum vind ik het heel mooi als alles ten dienste staat van een kunstwerk.
We ruilen dit kunstwerk nu in en het volgende mag wel echt blikvangen, maar dan in de slaapkamer. Want daar is nog wel plek.
*) Bij de uitreiking van de Koninklijke Prijzen voor Vrije Schilderkunst op 7 oktober: “Kunstpaus Rudi Fuchs prees het artistieke inzicht van de koningin voorafgaand aan de uitreiking uitbundig. In Nederland hangen schilderijen vaak maar een beetje te hangen, maar niet bij de koningin thuis, vertelde hij. “Daar hangen ze nauwkeurig recht, maar niet benauwd recht. De koningin beschikt over een scherp, gevoelig en geduldig oog dat een schilderij niet ziet als zomaar een vlakje. Het schilderij intussen laat aan de koningin weten hoe het wil hangen.” ANP