Het is geen lolletje om op je tiende naar de andere kant van het land te verhuizen. Ik kreeg een pak DAS-klei ter troost. Tamelijk blanke klei was dat, in glimmend cellofaan. Ik kleide er een van onze cavia’s van, die de unieke naam Vlekje droeg. Uren zat hij stil voor mij te poseren. Vlekje was een schuwe cavia waar niks uitkwam. We hadden ook een Gompie, die extraverter was, maar die was voornamelijk wit. Qua postuur en gezichtstrekken maakte het weinig uit, maar hij was gewoon niet leuk om te schilderen.