‘Djeezus, wat een lelijke tas’, rilde vriendin H.
We waren net aangeschoven voor ons periodieke potje kaasfondu in ’t Oude Pothuys.
Ik hield mijn tas omhoog. Ik bestudeerde hem grondig van geitenvacht tot rozenapplicatie tot slingerend medaillon en draaide hem vervolgens nog maar eens om. Ik zag dat hij van rits tot riem deugde en dat zij stront in haar ogen had.
‘Je heb zelf een lelijke tas’, concludeerde ik.
Het was weer smullen.