De vogels hebben schijt aan Corona

Vandaag is de kijker voor het eerst sinds 15 jaar weer naar buiten geweest en heeft veel takken en een paar ordinaire vogels gezien.

Ik heb in geen jaren aan hem gedacht, maar daar lag hij, ergens tussen een antieke walkman met cassettebandje en een aardbevings- en overstromingbestendige ipodcase. In zijn stevige quarantainehoes.

2005 was het. Het jaar dat we de Wicklowway gingen wandelen in Ierland. 20 Kilometer per dag. Vòòr die tijd had ik hooguit een paar kilometer in Amelisweerd gewandeld om een ruzie uit te praten.

In 2005 liepen we als gewone mensen de outdoorwinkel in en kwamen als wandelprofs naar buiten: wandelschoenen aan, afritsbroek, waterinfuus om, en een zeer bijzondere, retedure heuptas met een vogelgidsje en de beginnerskijker daarin. 

Vervolgens heeft de kijker een aantal wandelingen onderin de rugzak gezeten waarna ik hem op heb geborgen. Naar het scheen voorgoed. 

Vogellijpe vrienden

Omhoog kijken
Waar zit dat vogeltje?

Ik ben goed in menstypen en kan een behoorlijk aantal hondenrassen onderscheiden. Maar vogels. De vogels die ik het beste ken hangen bij ons in de wc. Geen idee hoe ze heten.
Als ik stilsta bij een vogel is dat omdat een vogellijpe wandelvriend middenin een gesprek over de dood van een ouder of de impact van thuiswerken verstijft: ‘Een tjiftjaf.’ Je moet dan met ze meeturen tussen de takken naar een vogel die je ook thuis op internet op kunt zoeken. 

Wel kwam ik een paar weken geleden toen het elke dag regende en waaide en de wereld om een andere reden apocalytisch aandeed, opgewonden thuis toen ik een helderblauw ijsvogeltje midden in het grijs had gezien. 

En afgelopen maandag zag ik een hele grote papagaaiachtige knalgroene vogel. ‘Gaap’, deed W. Het was een halsbandparkiet, ook wel ‘plaag’ genoemd.

Het zat er dus aan te komen. Woensdag ging ik vanwege de 1,5 meter-afstandswetten vroeg langs de nog rustige Kromme Rijn wandelen met Rufus en hoorde ik allemaal vogels. De specht herken ik als enige aan zijn geluid. De bomen zaten bomvol. Er ging een wereld voor me open. Het klonk veel helderder dan anders, natuurlijk omdat de auto’s voor hun huizen stilstaan. Ik keek omhoog en zag een dikke grijze vogel en een dunne zwarte. Maar de meeste vogels waren niet meer dan luchtwervelingen tussen de takken. 

Vogelkontjes

Dagje uit met de kijker

Vandaag mocht de kijker mee. Het was er weer voor. Kristalheldere kleuren, scherpe silhouetten, ragfijne schaduwen en een strakblauwe hemel gevuld met gekwetter en gefluit van god mag weten wie. Ganzen ken ik wel. Hun gesnater weerkaatste tegen de oever. Een hardloper gluurde argwanend naar de op mijn buik deinende kijker. Ik voelde me een echt Baardmannetje á la Hans Dorrestijn. 

Nog nooit heb ik zoveel omhoog gekeken. Vogelkontjes waren bedroevend vaak boomblaadjes. Ik zette de kijker voor mijn ogen om een minivogeltje te zien en zag alleen takken, vergeleek het beeld door de kijker met het beeld zonder kijker, het was boom lezen. Bij welke tak ter linkerzijde zat ik in het totaalplaatje van de boom? Eindelijk had ik mijn eerste vogel scherp: een duif! Ik heb nog wat geoefend op eenden en er dreef een zwarte vogel met een lange nek op de Kromme Rijn, waarvan ik pas na een paar keer proberen doorkreeg dat hij onderdook als ik hem scherp probeerde te krijgen. Het verwende van vogelaars maakte ik me snel eigen. Koolmeesje, al honderdduizend keer gezien. Gelukkig zag ik ook een vogel met wit en een warm rood, maar die vloog steeds weg. Er zijn er hooguit nog maar drie van op de wereld, gok ik. Nu niet met zijn allen naar Amelisweerd komen. *
Het trof me hoe sierlijk een groepje van drie vogels traag klapwiekend door de lucht bewoog.

Thuis vond ik deze tips van de IVN:

Begin niet meteen te kijken naar kleine, snel bewegende dieren, maar zoek bijvoorbeeld naar reigers aan de rand van het water, deze houden zich goed stil.

Zorg eerst dat je met het blote oog het dier kunt zien en volgen, daarna kun je er met de verrekijker op richten.

Oefening baart kunst, neem de tijd en je zult zien dat je nog meer van de natuur geniet.

Vooral dat blote oog sprak me erg aan.

*Een vink. Ik heb voor het eerst van mijn leven een vink zien vliegen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *