Bijzondere buren (6)

Ik huurde een grote kamer met eigen keukenblok bij hardwerkende, doodsaaie tweeverdieners op de Vleutensweg in Utrecht. De kunst was ze niet op de trap tegen te komen. 

Mensenmijder

Mijn buren waren niet de enige mensen die ik meed. Ik was een geroutineerde mensenmijder. Ik wist niet wat ik tegen mensen moest zeggen en na gesprekken piekerde ik uren, dagen, soms nachten, over wat ik verkeerd had gezegd. 
Vandaar dat ik bij mijn studie Culturele antropologie had gekozen voor de richting Theoretische antropologie en het gros van de tijd met mijn neus in de boeken zat. Paniek toen ik voor een vak een echte migrant moest interviewen. Daar had ik in de studiegids totaal overheen gelezen. Eerder had ik voor een ander vak onder pseudoniem mijn moeder over haar levensgeschiedenis geïnterviewd. Maar mijn moeder had geen migratiegeschiedenis. Niemand die ik kende had dat. De groenteboer vragen durfde ik al helemaal niet.

Kreukloze vrouw

De enige die ik kon bedenken was de Surinaamse schoonspecialiste bij mij op de hoek. Ik had dat jaar mijn schimmelvoeten door haar laten behandelen. Sindsdien heb ik altijd Tea Tree Oil in huis. De schoonheidssalon was witter dan wit. Alles glom en zag er als nieuw uit en ook de schoonheidsspecialiste zelf was kreukloos. Haar secure make-up, haar elegantie. ik schaamde me dat ik poriën had en rafels aan mijn shirt. 

Stomme vraag

Meer dan een week dacht ik na over hoe ik haar zou benaderen, hoe laat, met wat voor woorden en wat ik aan zou trekken. Stomme vraag: ‘Mag ik u interviewen? Het is voor een vak over migratie.’ Misschien dacht ze: ‘Daar gááán we weer. Weer zo’n antropologiestudent.’ Elk uur van de dag nam ik me voor: ik ga het vragen, straks. Eindelijk was het zover: jas aan, tien meter lopen. Geen probleem. De afspraak was dat ik een paar dagen later terug zou komen, maar op het afgesproken tijdstip was ze er niet. Had ik weer. Ze werd met spoed aan haar blinde darm geopereerd, zei een medewerker. De bos bloemen die ik voor haar gekocht had, liet ik voor haar achter en dat was dat. Ik heb het hele vak maar laten zitten en iets met Kunstmatige intelligentie en God gedaan. (Een 8!)

Tea Tree Oil

Nu wil ik het weten ook. Zit die schoonheidssalon er nog? Haar achternaam eindigde op ‘blad’. Ik google op ‘Surinaamse achternamen’, Achtzaam, Batestein, Korenaar, Limoen, ze zijn het allemaal niet. Ik eet, fiets, slaap en tijdens het wandelen schiet het me te binnen: Rozenblad, Lia Rozenblad. Geen twijfel mogelijk. En óf google haar kent. Dankzij dit interview weet ik nu meer van haar dan van 99% van mijn andere buren. Ik zal bij Tea Tree Oil altijd even aan haar denken.