Mijn zusje was een keer kwijt tijdens het kamperen. We ontdekten het ‘s ochtends. Het matras op het deksel van de vouwcaravan was leeg. Bleek ze een meter gevallen te zijn en op de grond verder te slapen.
Of van die mensen die hun station missen omdat ze in de trein in slaap zijn gevallen. Wat een mooi leven. Terwijl ik wakker schrik als een vlieg op mijn matras landt en als ik uit logeren ga (nooit meer) het huis hoor bewegen.
Bij toeval heb ik het ideale slaapmiddel, ontdekt, de podcast Teun en Gijs vertellen alles van Teun van der Keuken en Gijs Groenteman. Het was niet mijn doel erbij in slaap te vallen, helemaal niet. Ze zijn leuk, slim, voldoende vilein met zelfspot. Zie de tune: ‘De grachtengordel zit ons in het bloed. De linkse kerk heeft ons opgevoed. Dit is de stem van de elite. Om lekker links, lekker rijk in je witte wijk van te genieten’.
Bumpertje
Maar toen ik wakker werd was de podcast ineens afgelopen.
Sindsdien zet ik het middel vaker in. Dankzij Teun en Gijs kan ik bijvoorbeeld in de zomer op de schommelbank in de tuin in slaap vallen terwijl alle kinderen des Vaderlands in achtertuinen de sterren van de hemel springen op de trampoline.
Ik ben zelfs betaald Vriend van Teun en Gijs geworden. Want ‘4 euro per maand, daar koop je nog geen latte machiatto van tegenwoordig’, en soms heb ik aan de gratis aflevering niet genoeg.
Bij W. werkt het ook, merkte hij afgelopen week. Nooit haalt hij het einde van de podcast. Ja, je schrikt wel eens wakker van een bumpertje.
Je vaste route naar de supermarkt
Ik heb het geprobeerd met andere programma’s’. Het interviewprogramma Nooit meer slapen bijvoorbeeld, rustig genoeg zou je zeggen. Maar dan is de gast irritant of juist te boeiend. Teun en Gijs zijn als de zee, je eigen park of je vaste route naar de supermarkt. Je hoeft niet goed op te letten want je kent het wel, maar er valt elke keer iets anders te zien. Als je eens niet in slaap valt heb je ook een goede tijd.
Emmer Guusje
Terwijl ik languit in mijn hangstoel lig wandel ik in gedachten door het Teun en Gijsuniversum. De mannen zaten als kind al samen op hun witte, rijke Barleus gymnasium, hebben allebei bekende ouders met bekende invloedrijke vrienden. (Wat natuurlijk óók niet eenvoudig is. Teun: ‘Pas kwam iemand vertellen dat mijn vader zo’n leuke man was. Wat weet iemand anders daar nou van?’) Het begin van de zin van de één overlapt het eind van de zin van de ander, volkomen naturel. Ze hebben al meer dan 100 afleveringen gemaakt samen en soms stuiten ze op stokpaardjes. ‘Of hebben we het daar al over gehad?’ Ze maken grappen over Guusje met haar Emmense accent. Ha Teun, hee Gijs. Maar Teuntje toch! Ach Gijsje!
Mysofone gemeenschap
We wandelen langs de mysofone gemeenschap, slaan bij de chateâu podcast rechtsaf, zwaaien naar Nathalie en Aaf, ‘mijn eigen vrouw’, staan stil bij klein huiselijk leed en de spijt die je van dingen kunt krijgen, dat alles passend gelardeerd met een Griekse of Latijnse ontleding. De sportmarketeer in Gijs staat op en ze bellen met Hanneke Groenteman: ‘Hallo jongens, ik ben net wakker.’
‘Ik val erbij in slaap’, bizar dat dat een belediging is. Het is Hogere Kunst om mensen als ik in slaap te laten vallen.
Mijn minst favoriete onderdelen zijn de boekbesprekingen van A.F.Th. van der Heijden en iets met de Beatles, maar die zitten op het eind en dan slaap ik al lang.