Je draagt al drie dagen je bruine Boss-rok met zakelijke uitstraling naar besprekingen met hoge pipo’s. Deze opgewarmde contacten zouden weleens dat laatste zetje naar een Heleen Mees-achtige carrièrespurt kunnen betekenen. En dan ineens, toevallig, terwijl je de hand van Managing Director Hubert J. schudt, voel je een rare tochtstroom langs je billen. Je tast zo onopvallend mogelijk met je andere hand langs de plooien van je rok. Daar zit hij: een Scheur van formaat colablikje. Het is nu uitgesloten om met de rug naar hem toegekeerd bij hem weg te lopen. Je denkt: zal ik open kaart spelen? Maar op die voet sta je helemaal niet met Managing Director Hubert J. Razendsnel springen je gedachten heen en weer. Je oplossing is nogal creatief. Je haalt een verfrommeld Albert Heijnplasticje uit je aktetas en knoopt hem om je heupen. Misschien is Managing Director Hubert J. verbaasd, maar als hij dat is laat hij niets merken. Jullie nemen hartelijk afscheid, maar niet té. Opgelucht stap je in je auto en scheurt naar huis om iets anders aan te trekken, om nog net op tijd bij je volgende belangrijke bijeenkomst binnen te stormen.
Het zal je maar gebeuren. Maar let op: niet alles wat ik schrijf is autobiografisch. W. zag het vlak voor ik de deur uitging om onbenullige dingen in de stad te doen. En ik droeg toch al een lange jas.
Boss-rok (70% linnen, 30% zijde, verboden te wassen, mocht ook niet in koud water) *2005 +2008
wel een mooie aanleiding om een andere zijden rok te kopen!
jonneke