De geschiedenis van mijn visitekaartje (5)

Vingertoppen eraf gechopt. (Tsjopt?) Het volgende hele grote struikelblok is het lettertype. Daar wreekt zich het gebrek aan grafische opleiding. Op de kunstacademie heb ik een blauwe maandag letters getekend, maar ik vond dat destijds iets voor tuttebellen. American typewriter, met of zonder schreef, uiteraard geen handschriftachtige letter. Veels te gezellig.
Verder: kek accent. Er moet iets door het beeld dansen. Hetzij een zwevende mobiel, cassetterecorder, pen, microfoon. Anders wordt het te netjes.
Ik hou niet van zwart met een felle kleur. Dat moet nog anders.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *