JL bood 90 euro op mijn kriebeljurk van Isabel Marant en ze was fan van het merk en vond de mouwen zo leuk. Dus vandaag heb ik afscheid genomen, de laatste pluisjes geplukt – in drie jaar kasthangen verzamel je wat stof – en gemijmerd over de eerste en laatste keer dat ik haar droeg.
Het was een feest in een kroeg, september 2004. Het was stikheet, maar omdat ik niet tegen wol kon had ik onder mijn jurk een T-shirt met lange mouwen en een col aan en verder geen gewone panty, want daar prikt de wol doorheen, maar een legging. De muziek stond te hard om met elkaar te praten. Er waren teveel mensen om te dansen. Tegen een muur gedrukt knikte ik lukraak, lachte op goed geluk mee met de anderen en dacht ondertussen alleen maar heel hard: DEZE JURK MOET UIT.
Ik hoop van harte dat de jurk bij JL gelukkiger tijden beleeft.