De armen van de parasol waren gebroken. Nog maar de helft van het doek was gespannen en dat was niet genoeg. De hitte verpletterde me op de schommelbank. Ik gaf het al snel op. Zo heb ik het gras herontdekt.
Sloot tussen jou en mij
Koel, zacht, buigzaam gras. Mijn blote benen en voeten krioelden genoegelijk over de ongelijksoortige korte halmen. Ik trok er onwillekeurig wat stukjes af. Het is altijd fijn om ergens stukjes vanaf te trekken, maar van veel dingen mag het niet want dat is zonde.
Ik raakte zo vertrouwd met het gras dat ik na een uurtje mijn ogen sloot en licht droomde over kikkers die plonzend in de sloot sprongen.
Ik zie wel vaker mensen in het gras liggen, midden in een park, maar dat leek mij nooit wat. Er kan zomaar iemand naast je gaan zitten. Gelukkig zat er een sloot tussen publiek en privé.
Kweekgras versus gazongras
Later kwam echtgenoot W. naast me zitten, die heeft terecht ook een sleutel van de moestuin. Hij had een heel andere kijk op het gras. Ons gras was niet zomaar gras, maar kwalijk kweekgras. Dat tierde maar en kon je alleen in de hand houden door vaak te maaien. In het najaar gaat hij daarom gazongras zaaien. Dat zal het kweekgras verdringen, hoopt hij. Verder geen kwaad woord over kweekgras. Het heeft ook goede eigenschappen. Je kan er thee en zelfs pesto van maken.
Dat is zo vermoeiend aan modern tuinieren. Als je er pesto van kunt maken is alles ok, moet je er lief tegen zijn en mag je er zeker geen stukjes vanaf trekken.
