Alleen berggeiten willen niet eten en douchen in de trein

In 2010 smeten wij met geld. Dat kunnen wij uitzonderlijk goed. Het was het laatste jaar dat we geld hadden. Later refereerden we aan deze periode als aan ‘onze rijke tijd’ (+/- 2002-2010). Wij waren dat jaar al drie weken met een huurcadillac door Frankrijk getrokken, copieuze lunch hier, veelgangendiner daar, waarvan we één week in het diepe Zuiden een schier onbereikbaar hooggelegen prachtig appartement huurden met hallucinatoire badkamer. Op het charmante balkonnetje met uitzicht op kerktoren en mobiele pizzaverkoper (elke vrijdag en zaterdag tussen 18 en 19 uur) werd de temperatuur tegen 11 uur ’s avonds een beetje dragelijk.

Berggeittoeristen
En nóg was het geld niet op. In het najaar gingen we naar Barcelona met de nachttrein.
Tegenwoordig ben je een freak als je met de trein naar het buitenland gaat want het vliegtuig is goedkoper en sneller. Ik herinner me een vlucht uit 2004. Bestemming het Griekse eiland Kalymnos. Het beste van de hele reis was de taxirit van het vliegveld naar het appartement, ik weet nog hoe we met gapende monden naar de palmbomen, glanzende zee en pittoreske blauwe afgebladderde huizen keken, maar al snel voelden we ons gevangen in de hitte en de afwezigheid van alternatieven. Vliegen komt erop neer dat je in luttele uren met de tong op de schoenen naar een andere wereld reist om je daar te pletter te vervelen tot je weer met een noodvaart naar huis vliegt. Ik zou nu graag een vloeiend citaat van Nietzsche uit mijn pen laten vloeien:  iets met vakantiereizigers die als domme berggeiten zonder op of om te kijken naar de top klimmen, maar de precieze formulering is mij ontschoten.
Ik ben het er in elk geval mee eens.

Coq au vin avec des paysages

Ligbadcoupé
Vanaf Parijs ging (inmiddels terziele) een hoteltrein naar Barcelona. Ik doe geen oog dicht als ik met vreemden in een kamer lig en we bulkten toch van het geld, dus boekten we een eigen coupé met piepkleine privé-badkamer. De ligbadcoupé was al volgeboekt. Vooral douchen in een rijdende trein is een sensatie. Maar het allerbeste is dineren in de restaurantiewagen. Geen sprake van dat we een broodplank van de zitting voor ons om moesten klappen voor ons bord.  We zaten in een rijdend restaurant met topmaaltijden en glazen wijn die bij onze gerechten pasten. Slapen was wennen in onze stapelbedjes, maar lukte. ’s Ochtends ontbeten we met een opgaande zon die boven de kimmen uitpiepte en naar de Spaanse kust gleed. Ik kroop in het raam, mijn neus verdween in het glas.

Er komt echt water uit

De dood van de nachttrein
Jammer genoeg sterven de nachttreinen uit. Afgelopen week reed voor het laatst na 115 jaar trouwe dienst de dagelijkse nachttrein van Amsterdam naar Zuid-Duitsland en Zwitserland. Hopelijk keert het tij en wordt kerosine ooit eerlijk belast zodat treinen niet alleen de reisgeest beloont.
(Fietsvakantie – mits niet te lang –  is trouwens ook leuk. Al moet je de ligbadcoupé’s met een lantaarntje zoeken.)

Lees ook de blog van René Hoeflaak over zijn treinreis naar Marrakesch 

HolaBarcelona: ‘Reizen met de trein is niet per se goedkoper dan met het vliegtuig. Kaartjes kunnen soms wel €150 in totaal kosten. Maar de pret en de ervaring van een treinreis is daarentegen onbetaalbaar.’ 

https://www.barcelonametmarta.nl/naar-barcelona/trein-naar-barcelona

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *