Klasgenoot H. weet dat 30 jaar geleden het raam dichtviel

Na dertig jaar zie ik schilderklasgenoot H. weer. Ik wacht boven in café ‘t Hoogt in Utrecht, waar ik vrij uitzicht heb op de entree. De vraag is of ik mijzelf zou herkennen. Elke man die binnenkomt kijk ik indringend aan. Daar is H. Herken ik hem? Toch wel. Hoe hij lacht en zijn haar.
Dat hij bij mij op school heeft gezeten ontdekten mijn W. en H’s zus toevallig toen W. haar op een borrel vertelde dat ik een roman had geschreven die op de kunstacademie Kampen speelt.

Vergeleken met Tolstoj
H. was erbij in Kampen en heeft inmiddels mijn boek gelezen. Ik heb het hem opgestuurd. Bekentenis van zijn kant: ‘Het was het eerste fictieboek dat ik in zeven jaar heb gelezen. Vroeger las ik veel Russen. Tolstoj en dergelijke.’
Ik vraag maar niet of hij hij het goed vond. Of hij dingen herkent lijkt me veiliger. 
Van hem had er nog wel meer kunstacademie in het boek gemogen. ‘Ik vond mooi hoe je beschreef dat je vanuit het lokaal van ruimtelijke vormgeving de IJssel kon zien liggen.’
Terwijl hij vol liefde de trappen en de lokalen in de voormalige kazerne beschrijft, zoek ik koortsachtig in mijn eigen hoofd. Ik weet waar het over gaat, maar kan niet uit eigen ervaring spreken. Het is net of mijn boek voor mijn herinneringen is geschoven.  

Blonde haren, rode baard

Trap in Kamper kunstacademie
De favoriete drumtrap van Han Bennink

H. was ook bij de studium generale postmodernisme waarvan ik geen minuut wilde missen en die ik in mijn boek heb beschreven. Ik was diep onder de indruk van een man die drumde op trapleuningen en ons het hele gebouw doorvoerde. ‘Han Bennink’, weet H. ‘Ik was groot fan. In een stilte viel het raam in de kantine dicht.’
We bespreken klasgenoten, schoolgenoten. Wat zou Pauline zijn gaan doen? Kende ik de schilder die met zijn manke honden door de Oudestraat fietste? Met zo’n lange rode baard?
Nee.
Net of we een film bespreken waarbij ik halverwege in slaap ben gevallen. Dat meisje met die steile blonde haren, was dat nou de zus van die jongen op gympen?
H. heeft de academie afgemaakt en tien jaar in Kampen gewoond. Ik was minder dan twee jaar in Kampen, een vluchtige passant. Waarom ging ik er weg? Met wie praatte ik en waarover? Wat deed ik met mijn geld? Wie was ik?
H. vraagt nog naar specifieke dingen uit mijn boek, waren die autobiografisch? Dat weet ik gelukkig nog wel, de dingen die mijzelf níet zijn overkomen.

Oneindigheid

Oneindige patronen (mudejar)
Oneindige patronen (mudejar)

Ook H. is geen kunstenaar geworden. Hij heeft nog vijf jaar geschilderd na de academie, maar op een dag liep hij op op straat en kreeg een ingeving: het had geen toekomst.
Na een grafische opleiding bouwt hij nu websites. Tijd om te schilderen heeft hij niet meer en als hij wel tijd heeft, kan hij zich er niet toe zetten. Alles was hij doet is functioneel. Maar het vuur brandt nog steeds. Ik vraag hem: stel dat je geld zat had en succesvol was, zou je dan dag in dag uit in een atelier willen werken? Hij ziet het onmiddellijk voor zich. Hoe hij zijn kwast op zal pakken en op het doek zal zetten. ‘Ik wil oneindigheid schilderen. Herhaling. Mudejar, patronen, zoals ik die in Andalusië heb gezien en arabische mozaïeken zoals in Istanbul.’ Die bezieling van H. komt me bekend voor. Hij hield van de minimalisten. Abstract en kaal. Ik van expressionisme. Thuis google ik op de patronen. Prachtig. Het verschil tussen H. en mij is dat van mij bloemetjes en zwanen ook mogen. Ik ben eerder een behangontwerper met een fobie voor grote lege ateliers. Geef mij maar een kat, stabureau en computer. 

Andere klasgenoten van mij (een lijstje dat ik graag aan zou vullen, maar ik heb er niet meer kunnen vinden. Oproep?):
Jan Schoffelmeijer
Marja Timmer
Marja Meijer
Marja Meijering

Ergo: iedereen in mijn jaar heette Marja behalve Jan en H. die in het echt Henk heet.

In augustus 2016 komt mijn roman Grootser dan ik uit bij Ambo Anthos.

Eén gedachte over “Klasgenoot H. weet dat 30 jaar geleden het raam dichtviel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *